Özümsemek

''Nasıl bir sessizlikti bu kardeşler? Niçin başını kaldıran kimse yok unutuşa?
Niçin bu kadar ölü var? Ve niçin bu kadar çok unutmak istediğimiz şey var?''
/Onat Kutlar..

Parçalı kişiliklerin kendisine has bir düşünceleri yoktur, onlara göre yaşam siyah ve beyazdan ibarettir...

Oysa;
Ne yalnız başına övgü ne de sövgü yaşama bir şey katmaz.
İnsanı insan yapan, üretim, paylaşım ve doğa ile bir bütünlük içinde, huzurlu ve güven ortamında yaşama devam etmek hayatın anlamına, bütünlüğüne güzellik katmaktır.

Yaşamın en zengin ve en özel duygusu, yaptığımız bir şeyin yalnız bizim hayatımız için değil; diğer insanların hayatlarına da bir katkı sağlayabileceğini biliyor olmamızdır...

İnsanların dil, ırk, mezhep gibi, yaşamda pek karşılığı olmayan gerekçelerle çatışma ortamına sürüklenerek, yaşamdan kopmaları, hayatın anlamına da büyük haksızlıktır.
Her günün yeni bir gün ve yeni bir başlangıç olduğunun farkında olanlar, yaşamdan beslenirler.
Değişim ve yenilenmek hayata ve kendimize karşı görevlerimizdendir...Gerçeğimizin farkında olmak, iyi insan olmanın gereğidir. O halde insan her koşulda, enerjisini olumlu olana harcayarak yaşamı daha sağlıklı ve anlamlı kılabilir.

İnsan yaptıklarından ve yapamadıklarından sorumludur. Sadece kendi yüreğinin kabuğunda yaşayan insanların bize verebileceği hiçbir şey olmaz...
İnsanın eylemlerinde ki güzelliği yaşamın hakkını verdiği oranda bir önem taşır. Bu da ancak özümsemekle, her zaman her yerde her şeyi özümsemekle mümkündür. Yüreğinde sevgi olanlar bunu başarır.

Olcay KASIMOĞLU