kaynağın Kendisi Güzel

Güzel sözün eyleminde yaşamak, anlaşılmak, gerçekten bir ödüldür hepimiz için, anlatabilmek ise yetenek.

Gerçekten sevilenin duygularını anlamayı denemiş biri için bu muhteşem bir döngüdür. İçinde zarafet, incelik, samimiyet ve önemsemek var.
En güzel birliktelikler en ince çizgide gönüllere yazılır. Bunlar damla damla yüreklere damıtılır. Sevginin cesareti ve gücü burada başlar.
En küçük bir esintide yok olup gitmez.

Hepimiz sevgiyiz ve ''sevgi'' sahip olduklarımızı paylaşır.
Sevgi her şeydir..
Çünkü sevgidir kalplerimizi ortaya çıkaran güç.
Sevgiyi ortaya çıkaran, kalplerimiz değildir.
Zaten hakiki sevgiler aydınlatandır.
İnsan tuttu mu elini sevdiğinin, bütün evren ona yol verir.
Öptü mü yüreğinden sevdiğinin, ruhunun kapıları, tokmağını sonuna kadar açar.
Öylesine değil, öylesine derin sevmeli...

Hayatınızdaki tüm insanlar ve eylemler ''bir özelliğimize'' ayna tutmaktadır.

Sevgisiz insanlar ''tsunami gibidirler'' dokundukları her şeyi yakar, yıkarlar.
Ne mutluluk verirler nede huzur. Sürekli şikayet eden,sorun çıkaran hep kaderi suçlayan, mazaretlere sığınan, geçmişi deneyimlemeyip sürekli geleceğe taşıyan sevgisiz insanlar hayatımızdan çalarlar.

Bu insanlar kardeşimiz olsun, arkadaşımız olsun vs er geç kendi uzaklıklarını yaratırlar.
İyi insanlar ise çoğu zaman ''yanında olmasalar da'' histen köprüler kurarsın, mesafelerin anlamı kalmaz, yüreğin konuşur, gözlerin görmese de.

Aynı amaç için çarpar kalbin, acısının içinde olamasan da...sarılırsın, aynı acıya ağlarsın, onun kaybı senin kaybındır, yaralarına tuz basmazsın,gönüllü paylaşırsın yaşamı.

Hayatımızdan gün çalanlarla değil, hayatımıza anlam katanlarla çoğalmak hayatın içinde, sevgiyle-umutla...

Başkalarını incelediğimizde deneyim ve tecrübelerimizle birlikte BİLGİN, Kendimizi incelediğimizde AYDINLANMIŞ insanlar oluruz.

Nefsin arzularından arınıp, inandıklarını sorgulayabilmek,sorgulayarak inanmak, YÜREK ister...

Bu dünyada; sadece kendi için değil herkes için adaleti korumak, sahip çıkmak, GÜÇLÜ BİR İRADE ister.

Anlamak, paylaşmak, düşünmek, inandığı gibi yaşamak, ilkelerinin arkasında olmak, RUHSAL OLGUNLUK ister.

İnanıyorum ki dünyada *sevgisizlikle birlikte, yanlışlığın hükmü başlar* biz bu hükme geçit vermeyelim.
Bizim hükmümüz bu olsun 'YAŞAMALI VE SEVMELİ'' yüreklilik ve güç verir insana.

Bilincinin güzelliğini ve yaşamının değerinin sürekliliğini korumak istiyorsak, önce kendimizi öğrenmeye ve organize etmeye, ardından da hayatı tanımaya ve olumlamaya özen göstermeliyiz.

Değil mi ki; kalbimizin çıkarttığı sesin bile bir anlamı olmalı.
Değil mi ki; dilimiz söylediğinde, kalbimizin sesinde, dolup boşalmasında herhangi bir değişiklik olmuyorsa, ne anlamı var söylenenlerin.

Şafak vakti kanatlanmış bir gönülle uyanmak sözün hale ayanıdır ve onu yaşamak tamamen bizim algı ve bakış açımızla kendine yer bulur.

Olcay Kasımoğlu

Ayrılık İç Çekiştir

Ayrılık, yüreğin vazgeçmesiyse kendinden;
Ayrılığın ne olduğunu yaşadıkça eleyen insanlar, öğrendiler ki ayrılık ne araya yolların girmesi ne alınan biletlerle uzak diyarlara gidilmesi !
İnsanın kendini anlatmaktan vazgeçmesidir ayrılık. Yollara yatırdığı gözlerini düş kırıklıklarıyla toplaması içine.
Dışarıda güneşli bir gökyüzü, cıvıl cıvıl kuşlar, ışıldayan nehirler, denizler hepsi nafile, gözlerinin gördüklerine küs halini hüzünle yüreğine yedirmesidir ayrılık.
Türküler dinlerken sesinin dost sesiyle çoğalmaması, coşkuya hasret kendi sesinde boğulmasıdır ayrılık.
Ayrılık. gözlerinin dünyaya değmesinden vazgeçtiğin andı, sualsiz cevapsız tüm sorgulamaların suskunluğa kendini teslim etmesiydi. Çaresiz çocukların kimsesizliğin de gözlerine düşen yaş gibi umarsız ve çaresizdi büyük insan ayrılığı.
İnsan gidişi ayrılık değildir sadece ayrılmadır için de umut bırakır belkiler bırakır asıl ayrılık insanın kendi içinden vazgeçmesidir.
Bir ağacın dalından yaprağının ayrılmasının ayrılık olmadığını bilirim.
Ayrılığın geleceğe ışık düşüren gülüşlerde saklı olmadığını biliyorum.
Biliyorum ki ışıklı gülüşler ayrılmanın sadece bir daha ki sefere gamzeler de hasretle beklemesidir.
Ömrüm azalarak önümden akarken, her yer birbirine bu kadar benzerken ve her şey bu kadar gerçeğin inceliğin de benim korkularımı desteklerken ben şimdi ayrılığın içimden vazgeçmek olduğu bilinciyle, içimde ki bu insan yalnızlığının kırılma noktasını nasıl barıştıracağım, söyle ?

Beni soruyor musun
Ne haldeyim
Bir yanım gözlerden dökülür
Bir yanım akşamın yaslı karanlığında
Bir yanıp bir sönen ışıklar gibi

Birazdan güneş doğacak
Sana doğduğum şafakla
Tarifsiz gülüşün düşecek yadıma
Özlemin rüzgarları geçecek yüreğimden
Kulaklarımda ise sesinin buğusu

Aydınlanınca yeryüzü
Bir kuş oldum gökyüzüne
Uçamadım
Dağ rüzgarlarinin serinliğince nehir oldum
Taşamadım

Oysa şimdi
Yağmuru yasaklı mevsimin
Kurumuş çalıları
Kavrulmuş ekinleri gibiyim
Ne zaman aydınlanacak bu karanlık bahtimiz

Olcay Kasımoğlu

Tutkular Ten Olur

İnsan anlaşması sadece sözle olmaz. İnsan anlaşması sezgi ile olur.

İşte o zaman başkalaşır dünya, tutkular ten olur, düşünce tenleşir, ruhlar özgürleşir, yok olur prangalar…”

Yaşamın doğasına aykırı sularda yüzüyoruz. İnsan doğasına uygun olmayan ne varsa onları işlemeye çalışıyoruz.
Bilincinin güzelliğini ve yaşamının değerinin sürekliliğini korumak istiyorsak, önce kendimizi öğrenmeye ve organize etmeye, ardından da hayatı tanımaya ve olumlamaya özen göstermeliyiz.
Değil mi ki; kalbimizin çıkarttığı sesin bile bir anlamı olmalı.
Değil mi ki; dilimiz söylediğinde, kalbimizin sesinde, dolup boşalmasında herhangi bir değişiklik olmuyorsa, ne anlamı var söylenenlerin.
O’nun sözlerini kulaksız duy, ona dilsiz dudaksız söz söyle.Çünkü dille, dudakla söylenen sözün ayrılıklar vermemesine, insanı incitmemesine imkan yok, demiş (Mevlana)
Anlamak sadece sözcüklerle değil, duyarlıkla da mümkündür aynı zamanda.
Biz kendi şişkin egolarımızı söndürmedikçe, havasını indirmedikçe, birbirimizle değil konuşmak, sadece kendimizi anlatmaya devam edeceğiz.
''İnsanlar kelimelerle, sözlerle bir şeyler anlarlar ama birbirlerini o kelimelerden, o sözlerden dolayı anlamazlar. Sözleri aşan bir anlaşma alanı vardır insanlar arasında. Tabii burada sözlerin vazgeçilmez bir yeri vardır ama insan anlaşması sadece sözle olmaz. İnsan anlaşması sezgi ile olur, sezginin de ne olduğunu bilmiyoruz.
Yani insanlar birbirlerini sevdikleri için birbirleri ile anlaşırlar ve birlikte bir şey yaparlar.
İnsanlar birilerini kendilerine uzak, yabancı, nefret edilecek diye saydıkları için onlarla savaşırlar. Ve bunların kelimelere dökülebilir bir tarafı yoktur. Biz kelimelerden o sonuca varmak için bir şey elde ederiz.''
Kendi varlığımın sınırlarını fark edip, kendi egomu söndürerek diğer varlıklarla, doğanın sesine, ritmine, müziğine yüreğimin sesiyle katılmak istiyorum.
Görmeden bakan, duymadan dinleyen, hissetmeden dokunan, düşünmeden konuşan insanlardan uzaklaşarak;
Tabiatın en küçük kımıldanışlarını sezerek, hayatın sarsılmaz bir mantık ile akıp gidişini seyrederek, herkesten daha çok daha kuvvetli yaşadığını, bir ana bir ömür kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak istiyorum....
İnsan yaşadıkça, yitip giden zamanları ve iç sesimizin ayaklarına kulaklarımızı tıkamadan; kendi iç sesimize yöneldikçe, içsel sorgulamaların ve yeniden uyanışa geçen bir ruhun çığlığını duymaya başladıkça; kendine yetebilmeyi, ayakta kalmayı, farklılıkları kabullenmeyi, kendini eleştirmeyi, kendiyle yüzleşmeyi; amaç edindiğinde, yaşamı yeniden sorgulamaya başlıyor.Ve mutluluğun, insanın değiştiremeyeceği şeyleri kabul etmesinde, değiştirebileceği şeyler için harekete geçmesinde ve ikisinin arasındaki farkı görebilmesinde yatıyor.
İşte o zaman başkalaşır dünya, tutkular ten olur, düşünce tenleşir, ruhlar özgürleşir, yok olur prangalar..
İnsanın duruşu ne kadar derinse, ne kadar özgürse ruhu, ne kadar güzel görebiliyorsa; o kadar geniş, o kadar uçsuz bucaksız, o kadar güzeldir yaşam manzarası.
Bunun içinde, sıkça kalbin ve beynin kapısını tıklatmak gerektiğini unutmamak gerekiyor. Nede olsa, onlarda tozlanır, katılaşır, sağırlaşır, koylarına çekilir zaman zaman...

Olcay Kasımoğlu

Derin Korku Direnci Kırar

Dünyanın insanlarla, insanların dünyayla sınavı çok çetin görünüyor bu günlerde.

Bireysel egoların pik yaptığı bir dünya da, bir virüsle gökyüzü yeryüzü ölümün soluğuyla ters düz oldu.

Dünya mali, mevkiler, statüler anlamını yitirdi.

Bütün dünya da yaşanan bu salgının insan yaşamını nasıl alt üst ettiğini görüyor ve sonuçlarını yaşiyor.

Tam da bu nihai nokta da ne yapmamız gerektiği üzerine doğru algıyla durumun tam olarak anlaşılması ve gerekenlerin uygulanması bağlamında,
Korku ve endişe bütün hayatlarımıza sinmeye başlarken silkelenmeli ve cesur olmalıyız.

-Her şeyden önce ne ile karşı karşıya olduğumuzu herkesin bilme hakkı var.

-Ne olduğunu, neler olabileceğini doğru olarak kavrayamasak ne yapacağımızı da bilemeyiz.

- Bütün dünyayı pençesine alan bu virüse karşı bireysel önlemlerin yetmeyeceğini ortak iradeyle hareket etmemiz gerektiğini anlayarak gereğini doğru yapmak için dayanışma içinde olmaya ihtiyacımız var.

- Belirtilenleri, uyulması gerekenleri doğru algılayarak yerine getirmek ve gereken doğru karşılığı vermek için açıklık ilkesi şart.

-Gerçeğimizle yüzleşmeden yapılması gerekenler konusunda eksik ve yarım kalacağız.

Özellikle;
Bilimin insan yaşamına kattığı değeri yaşayarak gördük.

-Sağlık emekçilerinin varlığı "bana da bulaşabilir endişesini taşıdığımız andan beri" nasıl da anlam bütünlüğü kazandı.

Ülkemde yaşanan olaylar gözümün önüne geliyor.

Korunma tedbirlerinden kaçanlar, halen bu salgının insan yaşamını nasıl tehdit ettiğinin gerçekten farkında olmayanlar ve gerekli hassasiyeti göstermeyenler Montaigne'in,
"İyiliğin bilgisine sahip olmayana bütün diğer bilgiler zarar verir." yorumu, kurallara uymayanlar "iyi insanlar olabilirler" lakin "iyiliğin bilgisine sahip değillerse" başkalarının yaşama hakkını ellerinden alabilir, zarar verebilirler düşüncesini aklıma getiriyor.

Ve en önemlisi;
Bilgiyi, vicdanla ve şefkatle donatmadığımızda ortaya zalimlikler çıkıyor.

Bu durumlar yaşanırken bilimin ışığını ve eğitimin yarattığı aydınlanmayı yok sayan zihniyetler de umarım bu acı tablo karşısında ders alarak kendilerine bir aydınlanma yaşarlar.

Derin korkular direncimizi kırar.
Bu kırılmayı yaşamamak için tedbirli olmak, korkuyu ve endişeyi paranoya çevirmeden hayatlarımıza gereken özeni ve itinayı göstermemiz ve bu mücadeleyi kazanmamız gerekiyor.

Tüm dünyada yaşananlar, insan kalmanın insan olmaktan daha zor olduğunu da gösteriyor.

Olcay Kasımoğlu

Ey Şiirin İnce ve Derin Susuşu

İnsan yüreğiyle yaptığı her şeyin tadını alır...
Edebiyatın kapılarına adım attığından beri de; şiirin ve yazı yazmanın gönül sırdaşlığını keşif ettim.
Yazının ve şiirin yolcusuyum. Aşka, insana,doğaya ve kendine duran bir yolcu...
Baktığım her şeyin iç yüzünü görmeye başladım. Kelimelerin içlerine sakladığı arka odalar da dolaşmayı öğreniyorum.
Kitapların insanı nasıl silkelediğini, yeni bakış açıları kazandırdığını ve kendiyle yüzleştirdiğini gördükçe, okumanın gücüne inanıp bende kendimi şiirle, yazıyla yenilemeye gayret ediyorum...

.Bir insan olarak kendimizi bir kağıt üzerinde düşünelim ve kendimizi o sayfanın içine bırakalım.

Neler yazardık; ben yazdım.
Mesela; hiç hayvanlara kötü davranmadım onları hep korunmasız olarak gördüm ve dedim ki benim merhametime ne kadar muhtaçlar tıpkı insan yavruları gibi. Hiç kimseye bilerek, isteyerek kötülük etmedim. Anneme babama hep vefayla yoğrulmuş sevgiyle, saygıyla karıştım. Öğretmenlerime karşı hep saygılı oldum.
Bunun yanında kendi fikir ve düşüncelerimide söylemekten kaçınmadım. Hiç kimseye beddua etmedim. Biri üzülürken aman banane demedim.
İhtiyacı olan biri para istediğinde olduğu halde yok demedim.
Kimseyi keyfi işlerim için çalıştırmadım.Yapamayacağım şeyler için kesinlikle söz vermedim.
Hiç kimsenin ne namusu nede ekmeğiyle oynamadım. Sırf gösteriş olsun diye giyinip seslenmedim. Kaliteyi severim ama hiç markacı olmadım.
Benim yüzümden hiç kimse işinden olmadı. Birilerine şirin görünmek için hiç yalan söylemedim.
Hiç bir zaman dünya görüşümü nerede olursam olayım, hangi koşulda bulunursam bulunayım gizlemedim, farklı söylemedim,
bundan dolayıda hep saygı gördüm.
Geldiğim yeri hiç unutmadım, bulunduğum yerinde farkındayım.
Kendi çıkarlarım için adam satmadım, hiç kimse yede dalkavukluk yapmadım. İnsanları sınırlara hiç bölmedim. Önce hayata kattıklarına baktım, eylemlerine baktım. Bazen bu konularda eleştiride aldım lakin kendine ve yaşadığı coğrafyaya, insanlığa hizmet eden, faydalı herkes benim kıymetlimdir.
Baktığım yer şimdiye kadar yanıltmadı yola devam dedim.
Ben en çokta içimdeki benle barışık yaşamayı sevdim ve hiç kimsenin kötü yaşamasına, kötü olmasına sevinmedim.
Keşkelerim olduysada kalbimdeki iyilikleri büyütmek için
kendime söz verdim...
Tek kimliğinin kendi vicdanı olduğunu ve o vicdanının sözcüsü olmak derken, kendini bir tomurcuk olarak görüyor, elinin değdiği yerlere fideler ekiyor ve biliyor ki merhamet ve adaletli olmak yaşamın en büyük erdemi.
Tercihi mi insandan ve yaşama hakkından yana kullanırken bu tercihlere sahip olmanın faziletine inanıyor ve diyorum ki !
Bu dünya herkese yeter....güneşte, ayda, yıldızlarda herkesin üzerine eşit düşer...
Bugünler de bunu dilinden düşürmüyor ve yine diyor ki; gözü aç olana dünyayı ver yetmez. Her dem umman olsa yine az gelir kendi payına düşen..
O zaman bütün mesele kendimizde, nefsimizde derken ben kendimi kağıdın beyazına bırakırken, yazdıklarım; yapmak istediklerim ve yapabildiklerim derken hayatta çürük elmaları arkaya, olgunlarını öne koymadım...ya göründüğün gibi ol yada olduğun gibi görün felsefesinden....
Bir damla iyilik de benden düştüyse yeryüzüne ne mutlu bana.!.

Olcay Kasımoğlu

Ruhun Yolculuğu

Gerçek sevgiyi ve anlayışı bilen, bunu da başkalarıyla paylaşabilen insan aranmaktadır günümüzde.
Hepimiz; kendi renklerimizle bu dünyanın döngüsüne hizmet ederiz.
Mevlana ne güzel demiş !
''gel, gel, ne olursan ol yine gel,
ister kafir, ister Mecusi, ister puta tapan ol yine gel,
bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir,
yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel…”
Burada ki sevginin en önemli özelliği ''beraberinde anlayışı da barındırmasıdır'' lakin burada ki anlayış, yanlışa tolerans değildir.
Mutluluğu sağlayan en temel duygu ''sağlıklı sevgi'' ve ona yol açan anlayıştır.
Hoşgörü diye yıllardır nitelendirilip durulan ancak bir türlü kavuşulamayan duygunun ortaya çıkmakta zorlanmasında ki temel etken de budur.
Çünkü: sadece hoşgörü ile ''sevgi anlayışına'' varabilmeniz mümkün değildir.
Burada ki davetin; çoğu zaman yanlış anlaşıldığını düşünmüşümdür.
Burada ki çağrı ''kötüde olsan, namussuz da olsan, hakta yesen, zalimde olsan'' gel değildir.
Burada ki anlayış tamamen insan oğlunun dünya evi üzerinde ki siyası, dini kimliklerin hangisinde karar kılmış olursan ol bizim dergahımız iyilik, umut,sevgi yolu gel diyor, kaldır aradan engelleri...
Ve en önemlisi; herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan, her şeye sahip olamayacağı gibi.
Her şey için çok geç olmadan, kendi özümüzle tanışmak ve varlığın diliyle yeniden doğabilmek için ötelediğimiz, ertelediğimiz ne varsa hayata geçirmeli, hepsinden önce ''bilgilenip'' sonra ''fikir sahibi'' olmalıyız.
İnsan: özgür yaratılmış iken, bitip tükenmek bilmeyen bencil arzularına yenik düşünce, zaaflarının esaretinde bir köle olarak yaşadığını fark edemez bile.
Artık fedakarlığın hakikatinde kendimize emek vermenin vaktidir. Her şey insanın kendi ruhuna yapacağı yolculukla başlar...

Sadece kendi işleri için çalışan, yaşadığı dünyaya hiç bir özveride bulunmayan, bunun yanında zarar da vermeyen bir insanin ''Zararsız'' ve ''Yararsız''yaşaması iyi olabilir mi ?
Bence iyi olmanın da bir bilinci olmalı. Bir başkasının canı yandığın da sesi çıkmıyorsa, konuşulması gerektiği yerde susuyorsa tamda o noktada insan olma sorumluluğuna sahip çıkmıyorsa bunun neresi iyi olabilir. İyi olmanın da bir onuru olmalı.
Kendine, ait olduğun çevreye ve ortak alanları paylaştığın bu dünyaya vefa borcun olmalı.
Yoksa; etliye,sütlüye karışmadan ''Yararsız'' insan olmanın neresi zararsızlıktır...

Olcay Kasımoğlu

İnsan Sığmıyor İnsana

Yüzlerde, yüreklerde hep ihanet maskeleri, her şeyi zehirliyor, gülüşlerin içine puştluk düşmüş.
Yalan, hiç bilmediğin kadar yalan ''sesler çığırtkan'' geceye pusu kuruyor, ışıktan duyguları alıyor.
Aşkı yılışık, ihanete yenik umut, insanı ucuz kılıyor...
Sevginin, hoşgörünün yerine; sahtekarlığı katık ediyor.
Dünya sığmıyor insana; kanun hükmünde ''savaşlar, ihanetler'' insan sığmıyor insana...
O yanardağ misali yürekler ürkek, suskunluk kanıksanmış, cehalet azgın.
Kalabalıklar içinde sevdalar dalsız, uykular da pembe düşsüz kara kuru, sabahları solgun, akşamı yılgın yorgun...
Umutsuzum demeye dilim varmıyor, her şey ''gecenin karanlığı gibi''yakamozlar göz kırpmıyor, içimdeki abdal küs, ışığa çıkmıyor, dışarıda insan, insana ihanet ediyor...
Umut kimsesiz; gülüşlerin içine ''puştluk düşmüş'' içtenliğin güven ateşi, zalimler otağını seçmiş.
Terbiye edilmemiş nefis ''zincirlerden azat edilmiş'' ulu orta, meydanı kendine biliyor. Öpüşlerden düşlerin tılsımı yolundu artık, kimseler ''yüreğinden ağlamıyor göze''sevginin bakışları mıhlandı çorak yüreklere...
Yalnızlık giyindi üşüten hoyrat rüzgarları, gülüşler gamzesiz, soluk, ısıtmıyor içimizi, can bitkin ''yürek tutsak, dil umutsuz'' köreldik yüreğimizin sesine...
Seyirci umarsız; sevincin çığlıkları kısık, buyur etmiyor evren sinesine.
İçtenliğin kaleleri kuşatıldı ''şefkat uyuşuk, kindarlık sinsi ateş'' ilim, bilim, soysuzun tezgahında tutsak...
Kim bilir''belki inandıklarımızdır'' yalan olan, payımıza kalan, acı ve kül yüreğimizden beynimize sızan, ihanete karışıp bizi dünyaya kör kılan....

Büyük Balık Küçüğü Yutuyor

Hiç bir şey ''dengine'' bel bağlamıyor. Düşünsenize; şiir ve kelebekler eşit süreler istiyor.
Doğa; amansız bir katledilme savaşının içinde acı çekiyor.
Fabrikalar;nehirleri, ormanları yok ediyor. İnsan oğlu katliam izliyor adına da sanayileşmek diyor.
Bankalar; insanları soyarken bu bir suç bile sayılmıyor, büyük balık küçük balığı bir bardak suda boğuyor bunun adı da serbest ekonomi oluyor.
Kanun hükmünde emeksiz kazancın adı rekabet oluyor.
Otobüs durakları; yalnızca işçiyi, öğrenciyi ağırlıyor, üreten sırtında sömüreni taşıyor.
Geçmişi üzerinde taşımak; sadece dar gelirliye kalıyor ve ne hikmetse hep ''kadermiş demek'' dar gelirliye düşüyor.
Gelecek düşleri; küçük insanların ''ütopyasıyken'' şimdilerde o da suç sayılıyor, biliyor ki ''düşleri olan insanların yenilgisi olmaz'' bu kırılırsa dirençte kırılır.
Sesli her haklı düşünce; haksızlığa gölge yaparken ''insanların'' karanlık gölgeleri dolaşıyor.
Cevaplar rüzgarla esiyor, cevaplar rüzgarda uçuyor...
Benimse; güneşe batırılmış sevinçlerim, eritiyor buz kesmiş kederleri.
Hadi gel diyorum, düşlerimdeki yaşamak haykırışlarına
Kaldır sesinde ki tülleri
Sussun, kötülüğün hoyrat esişleri
Şimdi, dünyaya şiirden resimler çizeceğim
İnandırmak için, içimdekilerin sahiciliğini...

Olcay Kasımoğlu

hangi İnancın Sesi Bu

Doğa; amansız bir katledilme savaşının içinde acı çekiyor.
Fabrikalar; nehirleri, ormanları yok ediyor. İnsan oğlu katliam izliyor adına da sanayileşmek diyor.

Bankalar; insanları soyarken bu bir suç bile sayılmıyor, büyük balık küçük balığı bir bardak suda boğuyor bunun adı da serbest ekonomi oluyor.

Kanun hükmünde emeksiz kazancın adı rekabet oluyor.
Otobüs durakları; yalnızca işçiyi, öğrenciyi ağırlıyor, üreten sırtında sömüreni taşıyor.

Geçmişi üzerinde taşımak sadece dar gelirliye kalıyor ve ne hikmetse hep 'kadermiş demek' dar gelirliye düşüyor.

Gelecek düşleri; küçük insanların ütopyasıyken şimdilerde o da suç sayılıyor.

Sesli her haklı düşünce haksızlığa gölge yaparken insanların karanlık gölgeleri dolaşıyor.
Cevaplar rüzgarla esiyor, cevaplar rüzgarda uçuyor...

Öğrendik ki ne yaşarsak yaşayalım ne yaşamış olursak olalım en büyük zafer mutluluğa giden yolda hayat her zaman adil davranmasa da, büyük küçüğü yutmak için savaşsa da, en güzel şey sevgidir, çiçek gibidir sevgi.
Hayatı paylaşmak sevgiyi paylaşmaktır, anlaşmaktır.

Sevginiz yok inanın hiç bir şeyiniz yok.
Belki de yeniden öğrenmemiz gereken de budur...
Sevgi, sevgi, sevgi...

Güvence arayışlarıyla zincirlenmiş bir köle olarak yaşamaktansa,
Esirgemem sözümü çıkıp gelse de ölüm söylerim dağ, taş uyansın
Uyansın toprağa düşen cemreler aşkına, yaşamak aşkına
Hangi inancın sesi bu hangi karanlığın esaretidir bu

Cehalettir kalemi kıran, hakka duran sözü zincire vuran
Yeni doğan bebeğin masuniyeti aşkına, hak aşkına, emek aşkına uyan
Uğrunda öldüğümüz topraklarda sürüye uyan alık kurbanlara dönmüşüz
Toprak üstünde derin uykulardayız, kalkıp uyandırın bizi, uyandırın emek aşkına

Biz ki hakkın divanında el pençe durmuş, yüz sürmüşüz topraklarımıza
Toprak gibidir memleketimiz, kim söyleyebilir umudun bittiğini,kim ?
Umut kapısı kapanmaz, bütün kapılar kapanır da umut kapısı kapanmaz
umudun kapısı ardına kadar açıktır, inananların yürekleri gibi...

Olcay Kasımoğlu.

Olcay Kasımoğlu

Doğru Zamanda Doğru Şeyler

Yüreklilik sadece cesur olmakla olmaz.

Yüreklilik, acizliğimize rağmen doğru olan şeyi yapmaktan geçer.

Server Tanilli, dünyayı kurtaracak olan ortak erdemleri ne güzel özetlemiş;

"İnsanlığın yeni bir RÖNESANSA zorunluluğu açıktır: İnsanlık YENİDEN KENDİ RÖNESANSINI,KENDİ AYDINLANMASINI bulmak zorundadır.

Bir kez daha;ÖZGÜRLÜĞÜ,EŞİTLİĞİ,KARDEŞLİĞİ yaşama geçirmeliyiz.Bu,kazananın yaşadığı,kaybedenin kurban edildiği İNSANLIK DIŞI DÜZENE karşı çıkmalıyız.

Para ve piyasa dini yerine,İNSAN OLMANIN aklını koymalıyız.Bu sahte dinlerin,insanı insanlığından uzaklaştırmasına karşı koymalıyız.

Bireyleri de,toplumları da, DÜNYAYI DA KURTARACAK OLAN BUDUR..."

Bütün acıların yankılandığı, taşa toprağa değdiği, kuşlarla göçe durduğu ve mevsimlerle döngüyü tamamladığı yerde; yaşam dolu olmayan her şeyi bozguna uğratmak için de çekilir acılar.

Tek yapmamız gereken İçimizdeki bize verilen, bizim aldığımız, istemeden gölgesinde kaldığımız, söylemlerden öteye varmayan bütün eksilten şeyleri yırtıp atalım.

Doğru zamanda, doğru yerde, doğru şeyleri çoğaltmanın aşkına.

Olcay Kasımoğlu

Savaş Tabiat Kanunu Değildir

 Halepçe, Hocalı ve daha nice katliamları yapanlar hiç bir zaman kendilerine haklı bir kılıf uyduramayacaklar.

Aklı ve yüreği olan hiç kimse, neden ne olursa olsun vahşeti meşrulaştırmak gibi bir zalimliği savunamaz...

sen paranın bahşettiği
silahları satın alırken kaç çocuk ateş altında
cılız bedenleri kurşunlara yenik düşüyor
parmakların sayarken parayı
kaç insan suçsuz yere bombaların kucağında parçalanıyor

yuvam dediği evlerin duvarları
kurşunlarla delik deşik alevler içinde
oysa bu savaşın sebebi kendide değil
nedenini niçinini bilmeden çoğu kez
insanlar öldürülüyor...

gökyüzü hep griye mavi maviler suskun
dumanlar içinde çaresiz kimsesiz
aldılar ellerinden mavileri yürekler yangın yeri

bütün dünya katliam izliyor
sanki insanlığın kaderiymiş gibi
oysa yaradan yazmaz böyle kaderi
insanlardır birbirinin kurdu
sevgi erdeminden o denli uzak kalmışlar ki
tüm suçu tanrıya atmak en kolayı
oysa tanrı yazmaz böyle bir yazgıyı
insanlar öldürülüyor...

sen kendini satarken paraya
el etek kula hizmet
başının üstünde pervaneyken
tarih ne yazık ki ölenlerin kanlarıyla yazılıyor
doğmamış bebeklerin beşiğine renk verecek ninniler
ağıtlarla karışıp sonsuzluğa hançer gibi saplanıyor
insanlar ölmüyor insanlar öldürülüyor...

zalimleri katilleri kurbanlarından ayıracak
keskin kalemin zaferi
güneşi balçıkla sıvayanlardan hesap soracak bir gün...

Olcay Kasımoğlu

Acıdan Kıvranan Yüreğin

"Mutlu olamazlar ki değerini bilmeyenler mutluluğun."

Önemli olan nelere değer verdiğimiz ve neleri öncelikli bulduğumuzdur.
Her şeyi ona göre duyar, görür ve hissederiz.

”Sakin ve neşeli bir huy, duru, canlı, nüfuz edici ve doğru kavrayan bir zeka, ılımlı-yumuşak bir arzu, sevgi dolu bir kalp ve bunlara uygun olarak iyi bir vicdan”…

Dünyaya sevgi dolu bakmanın yolu başta bu iç yolculuktan geçiyor.

Yoksa bir şeyler eksik ve yavan kalır.

Hristo Botev'in şiirinde sorgulanan dünya içi hallerine bir yolculuk yapalım beraber...

"Yaşamak çok zordur, kardeşim.
Kimliksiz budalalar arasında.
Yanan ruhumun yalımlarında
Ölüyor kalbim ,onulmaz yaralı.
Seviyorum vatanımı yürekten.
Bağlıyım mirasına.Ama kardeşim
Nasıl çıldırıyorum bir bilsen
Şu ahmaklardan nefret ederken.
Bir düşünceler düşler karmaşası
Çarmıha gerdi genç ruhumu benim.
Ah, kim gelip koyacak üzerine elini
Şu acıdan kıvranan yüreğin?
Kimse ! bilmez ki yüreğim benim
Nedir kıvanç ve nedir özgürlük,
Ama çarpar durur delicesine gene
Hıçkırıklarının yankısında halkımın"

Dünyaya sevgi dolu bakmanın yolu başta bu iç yolculuktan geçiyor.

İnsan, yaşamında mutsuzsa, sevgi üretmiyorsa ne yaparsa yapsın, nereye giderse gitsin, yüreği hep üşüyecek, değil mi ki sesi müziğe dönüştüren sevgidir.

Hayal gücümüz ve düşlerimiz önemli, hayatı sevme hissi ve coşkusu verir.
Bunlar, yerini hiçbir rütbenin ya da maddi zenginliğin dolduramayacağı üstünlüklerdir.

Olcay Kasımoğlu

İnsan Tanımak Bir Sanattır

Sosyalleşmek, çevrenizdekilerle diyaloğa girmek, çoğu zaman bir “merhaba” kadar basit. Ancak konu, karşımızdakini tanımaya geldiğinde, durum biraz zorlaşıyor. Aslında zorlaşması değilde, daha çok özen ve itina istiyor demek, daha anlamlı geliyor.

Çünkü, insanları tanımak sanıldığı kadar kolay değil. Zaman ayırmak,emek vermek ve gönüllü olmak gerekiyor.
İletişime geçtikçe, paylaşımlar artıkça; hangi olaya nasıl tepki vereceğini, insan ilişkilerini ve yaşamdan beklentilerini öğrenebiliyorsun. Tabii ki bu hemen bir anda olabilecek bir şey değildir. Bunun için önce kişinin kendini tanıması gerekir. Kendini bilen ve farkında olabilen insan, karşısında ki insanı tanımada yetkin olabilir. Kendini aşmamış, egoları törpülenmemiş, daha kendi olma farkındalığı oluşturmamış,birey olmayı başaramamış bir insanın karşısındaki insanı, insanları anlama, tanıma ve düşünce belirtme yetisi ne kadar olgun ve objektif olabilir?

Hayatımızın her alanında 'zor insan' olarak tanımlanan kişilerle karşılaşabiliriz. Bize zor gelen insanlarla iletişimden kaçınmak, bizi bu tarz bir iletişimin etkilerinden koruyan en geçerli yöntem olabilir, ancak bu insan, birlikte bir şeyler üretmek zorunda olduğumuz, veya iş yaşamını paylaştığımız, en yakınımız, sevdiğimiz ise, işin boyutu değişiyor. Bunun yanında 'Ben zor bir insanım' gibi tanımlamalar, bana hep itici gelmiştir. Ne yani, zor olmak, anlaşılmak istememek, yada ağır abla,ağır abi rolleri, nasıl gurur duyulacak bir şey olabilir ki ?

İnsan tanımak gerçekten ince bir sanattır ve bu sanatın ciddi parametreleri vardır. Çaba ve inanç gerektirir. Yoksa, payımıza hep yanılgı ve hayal kırıklıkları düşer. İnsanlardan darbe yediğimizi, ,insanların ne kadar güvensiz olduğunu ve hep aldatıldığımızı, şanssız olduğumuzu söyler dururuz o zaman.
Oysa, önce kendimize, var olan bakış açımıza,hayat deneyim ve tecrübelerimize biraz kafa yorsak, bu yanılmalarda; aslında ne kadar çok kendi payımız olduğunu görüp şaşıracağız. Her insan bir dünyadır ve bu dünyanın şekillenmesinde; çocukluğu, yaşadığı bölgenin yaşam koşulları, tercihleri,seçimleri, aldığı eğitim, seçtiği kişi ve kişiler, bir yaşanmışlık bırakmıştır. Ne kadarını kendinde topladığı, ne kadarında demlendiği, belli davranış kalıpları içerisinde kalıp kalmadığı; bize yansıttığı geri bildirimlerde, tutum ve davranışlarda kendini ele verir. Daha dikkatli baktığımızda muhakkak göreceğiz. Bunun içinde önce kendimizin, engin ve dingin bir yaşamla iç içe ve kendimizle barışık olması gerekiyor. Önyargılarından azade, geniş bir bakış açısıyla, insanlarla iletişim kurduğumuzda; daha doyumlu ve uyumlu birliktelikler oluştururuz.
Yaşam bir bütündür. Herşeyin özüne gitmeli insan, görünene değil. Bazen bildiklerimiz, gördüğümüz kadardır. Gördüğümüz baktığımız kadar ve baktığımız düşündüğümüz kadardır. Baktığımızı görmez, gördüğümüzü düşünmezsek eğer, gördüğümüzün bildiğimize sığmadığını da göremeyiz.

İnsan tanıdıkça, ya yaklaşır yada uzaklaşmaya başlar. Bu ince çizgiyi çok iyi tanımlamak lazım. Bazen insanlar kendilerini tanımlamakta gerçekten zorlanırlar. İfade ve tanımlama yoksunluğu yaşarlar. Bunun içinde,insanlarla ortak yaşam alanları olsun, paylaşılan mekanlar olsun, beraber çıkılan bir yolculuk olsun yada beraber bir olayın şahitliğini yapmak ve onun üzerinden beden dili ve sözel tanımlamalar olsun, algısı açık insana çok şey verir aslında.
Hani büyüklerin kullandıkları yaşamsal deneyler vardır. Birini tanımak için;

*Yolculuk yapın
*Emanet teslim edin
*Sırlarınızı paylaşın
*Bilerek fikirlerine karşı çıkın
*İçki sofrasını paylaşın
*Borç para verin
* Sevmediği konularda açık yürekli konuşun
* Çocuklar, korunmaya muhtaç insanlar hakkında düşüncesini sorgulayın
Liste uzar gider, sonuçta kişi ve kişilerin etki ve tepkileri kişilik ve karakterleri hakkında bize bir fikir verebilir.

Tabii ki bunları yaparken, rencide etmeden, kırmadan, dökmeden içten ve samimiyetle yapalım. Biz ne savcı, ne hakimiz, zaten sağlıklı gelişen birlikteliklerin; savcıya, hakime,avukata, doktora, polise ihtiyacı olmaz.İnsanları tanımada, özellikle para konusunda ki tutumları da çok önemli. Yaşamlarında amaç mı,araçmı bu ince ayrıntı yaşam felsefelerinide özetler. Gün gelir çıkarlar çatışır,yollar ayrılır. İnsanın gerçek yüzü ve ve sakladıkları bir bir dökülür ortaya.

Hiç kimse ailesini seçemez ama arkadaşların,dostların seçimi kişinin tamamen özgün seçimidir Yanılabiliriz seçimlerimizde lakin her defasında yanılıp, isyan ediyorsak, devam etmesine izin veriyorsak, buda bizim kendimize karşı takındığımız tutumdan kaynaklıdır.
Çok duyduğumuz serzenişlerdir bunlar ' Kime canım desem canımı yakıyor, kime değer versem,sırtımdan vuruyor' o zaman, insanları gerçekten tanımadan, çok büyük anlamlar yüklemeyelim. Hayat yolunda beraber yürümeden, yollar arşınlamadan, varlık ve yokluk çizgisinde omuz omuza bir şeyler paylaşmadan, acılarına, sevinçlerine ortak olmadan, yanmadan, onda doğup onda batmadan, yanlış anlaşılma korkusu yaşamadan; eksilen,dökülen, kırılan yerlerini ona açmadan; beklenti içerisine girmek, hem kendimize, hem bizimle yürümek isteyenlere haksızlıktır.

Yaşam akarken, kendi seçimlerimizin de, kendisinden bağımsız olmadığını biliriz. Seçtiklerimiz bize aittir. Seçtiklerimizin aynasında parlarız.
Hayatta başarı ve ustalaşmak, insanı tanımakla ve nerede duracağını, nerede susacağını bilmekle olur. Bunun gerçekleşmesi için de, insanın önce kendini tanıması gerekir. Püf noktası da, insanın eksilerini ve artılarını bilmesidir.

Kaldı ki iletişim iki uçludur. Kişinin tanımak istemesi kadar, karşısındakinin de onu tanıması için alan yaratması gerekir.
İlişki kurmak demek, diğerlerinin bilincini, diğerlerinin alanını keşfetmek demektir. Ancak, diğerlerinin alanını keşfederken, diğerinin de bizi keşfetmesine izin vermek ve bunu hoş karşılamak zorundayız; bu tek yönlü bir yol olamaz. Ve sadece içinde bir şeye, bir hazineye sahip olduğumuzda diğerinin bizi keşfetmesine izin veririz. Sonrası hiç korku,endişe kalmaz. Aslında sen misafiri davet edersin; misafiri kucaklar, içeri davet eder, onun buyur edersin. Kendi içimizde keşfettiğimiz şeyi onun görmesini isteriz, onu paylaşmak isteriz.Bunun içinde önce kendimizi tanımak ve sınırlarımızı bilmek gerekiyor. Ancak o zaman sağlıklı ilişkiler kurabiliriz.

Hayat, insana tanınan bir armağandır. Buna anlam katmak, kendini bilmek, diğer insanları tanımak; yaşamı hem kendine hem de başkalarına hoş kılmak; bilgi, akıl ve sevgiyle taçlandırmak sağduyulu bir yaşamın seçimidir.
Emek vermeden, çaba göstermeden, yaşam ustası yada iletişim ustası olunmaz. Eksiklerimizin ve artılarımızın bilinçli olarak farkına varmak, başkalarına daha anlayışlı ve hoşgörülü yaklaşmamıza yardım eder.

Aile ilişkilerinde, iş ilişkilerinde hatta toplum içindeki tüm sosyal ilişkilerde, başkaları ile iyi ve uyumlu iletişim kurma becerisi, bilgi ve kültürü; insanları tanımakla yakından alakalıdır. İnsanın kendini ve başkalarını tanımaya gönüllü olması ayrı bir sanattır.
O zaman, incinen yerlerimizi tanımlarken; kimseye haksızlık etmeyiz, keşkeler ve amalar istila etmez yaşanmışlıkları. Saygı ve sevgiyle hatırlarız,yaşamımıza dokunup gidenleri ve yanımızda kalanlara şefkatle ve içtenlikle sarılırız.

Hayatın bütün patikalarında yürüdük, yürümeye de devam edeceğiz..
Her şeye rağmen, kendimize koca bir ‘aferin' verelim; etkinliklerimizdekileri eledikten sonra, bırakalım ışık girsin içimize. İçimizden hayat taşsın, umut dolu olalım. Ölüm kartlarını bilinç kendini yutana, ten soğuyana kadar oynamaya gerek yok.
Bir nefes alıp ,etrafımızda bize hayat verenleri fark edelim. Bir nefes daha alıp etrafımızdaki yaşam sesini duyalım.

Gençlere Yalan Söylemek Yanlıştır

Eteklerimizde taşlar ve ruhumuzda yaralar var oldukça kanayacak hep bir yerler deriz demesine de;

O zaman taşlarımızı ayaklarımıza düşürmeden, kanamadan geçebilir miyiz bu hayatın içinden ve kimseler incinmeden geçmişin acılarını çıkarabilir miyiz gün yüzüne?

Bütün acıların yankılandığı, taşa toprağa değdiği, kuşlarla göçe durduğu ve mevsimlerle döngüyü tamamladığı yerde, yaşam dolu olmayan her şeyi bozguna uğratmak için de çekilir acılar.

Yaşam bir bütündür.

Bakın ne güzel seslenir Yevgeni Yevtuşenko;

"yalan söylemek yanlıştır.

Yalanların doğru olduğunu göstermek yanlıştır.

Tanrı’nın gökyüzünde oturduğunu, ve yeryüzünde

işlerin yolunda gittiğini söylemek yanlıştır.

Gençler anlar ne demek istediğinizi. Gençler halktır.

Güçlüklerin sayısız olduğunu söyleyin onlara,

yalnız gelecek günleri değil, bırakın da

yaşadıkları günleri de açıkça görsünler.

Engeller vardır deyin, kötülükler vardır.

Varsa var, ne yapalım. Mutlu olamazlar ki

değerini bilmeyenler mutluluğun.

Rastladığınız kusurları bağışlamayın,

tekrarlanırlar sonra, çoğalırlar,

ve ilerde çocuklarımız, öğrencilerimiz

bağışladık diye o kusurları, bizi bağışlamazlar."

Her şeyin özüne gitmeli insan sadece görünene değil.

Bazen bildiklerimiz, gördüğümüz kadardır.

Gördüğümüz baktığımız kadar ve baktığımız düşündüğümüz kadardır.

Baktığımızı görmez, gördüğümüzü düşünmezsek eğer, gördüğümüzün bildiğimize sığmadığını da göremeyiz.

Karanlıklar için de kalan serzenişlerin hiç kimseye hayrı yok.
Böyle bir çağda:
Hayatı sadece seyretmek yetmez onu anlamak gerekir.
Hayatı anlamak ise yürek ister, akıl ister, değişim ister.

Olcay Kasımoğlu

Bir Neslin Vasiyetnamesidir Dergi

https://dussanat.blogspot.com/…/dergimizin-ilk-says-yaynlan…

Dergiler kolektif bilincin ayna görevini üstlenir aynı zamanda.

Cemil Meriç’in dediği gibi, “Dergiler bir şehrin iç sokakları gibi mahrem, samimidirler. Devrin çehresini makyajsız olarak onlarda bulursunuz. Bir neslin vasiyetnamesidir dergi,” söylemine katılıyor, emeği geçen herkesi kutluyorum.

"Bir derginin ilk sayısı her zaman özeldir. O derginin emekçilerinden ilk sayı avcılarına, meraklı okurlardan, yayın dünyasının kendisine, herkes o ilk sayıya başka bir gözle bakar, heyecana ortak olur. Duyduğumuz büyük heyecanla okurlarımızı selamlıyoruz.

Yayın hayatına yeni başlayan düş dergisinin zengin içeriğiyle, sıradan bir dergi olmayacağını ümit ediyoruz.
Okurda bir bilinç oluşturmayı hedefliyoruz.
Edebiyat dünyamıza yeni bir ışıltı ve renk getirecek olan bu dergiyi özellikle dergi ve kitap severler büyük bir beğeniyle takip edeceklerdir.
Okuma seviyesinin düşük olduğu ülkemizde bu tip dergiler, okuma seviyesinin yükseltilmesinde basamak görevi görebilir. Destek ve olumlamalarınız bizim için çok önemlidir."

Sanat ile kendisi olma, kendi gibi yaşama cesaretini göstermiş meraklı, öncü, düş dolu bir yaşama yaratıcı ve saygı duruşu niteliğinde bir soluk olabilmek umuduyla;

Sanatın tüm disiplinlerinden sanatsal kombinasyonları eklektik bir biçimde bir araya getirerek bütüncül proje üretimleri ile birikimlerimizi paydaşlarla paylaşmak dileğiyle...

Olcay Kasımoğlu

Değerli dostlar, dergimizin ilk sayısı yayınlandı. "E-Dergilerimiz" sekmesinden veya aşağıdaki "İndir"den indirebilirsiniz. Emeği geçen...

Bu internet sitesi hakkında

DUSSANAT.BLOGSPOT.COM

Dergimizin İlk Sayısı Yayınlandı!

Değerli dostlar, dergimizin ilk sayısı yayınlandı. "E-Dergilerimiz" sekmesinden veya aşağıdaki "İndir"den indirebilirsiniz. Emeği geçen...

Değerli dostlar, dergimizin ilk sayısı yayınlandı. "E-Dergilerimiz" sekmesinden veya aşağıdaki "İndir"den indirebilirsiniz. Emeği geçen...

Doğru Dürüst

Dürüst olmakla övünülmez çünkü dürüst olmak insanlığın vazgeçilmezidir.
Dürüst olmak, herkesin herkesten bekleyip birbirinden sakındığı veremediği, verdiği zaman övünç kaynağı olarak gördüğü, ancak herkeste muhakkak olması gereken ahlaki değer.
İnsan söz ve davranışlarıyla, hayatın içinde kattıklarıyla kendine ayna olur.
Dürüstlük; İnsan onurunun ve sağlıklı toplumların olmazsa olmazıdır, insanın kendisine verdiği sözü tutmasıdır.

Dürüst insan verdiği sözün farkındadır ve sorumluluk yüklendiğini bilir.
Haksızlık yapmaz, yapana da o fırsatı vermez.
Duyarlıdır; ezileni ezmez, ezene de seyirci kalmaz.
Ne kadar acıtsa da haksız olduğunda kendi aleyhine karar vermesini bilir. Yapılan yanlışının sorumluluğunu ve sonuçlarını üzerine alır.
Başkalarına fatura kesmez, yalan limanına sığınmaz.
Dürüst insan; 
Cesur, merhametli ve vicdanının sesini dinler, dimağını törpülemiştir asla bencil değildir.
Bütün bunların toplamında; “dürüst” olmak kadar “doğru dürüst” olmakta ayrıca erdemdir.
Çünkü çoğu zaman dürüst olmak yetmiyor.

Kendimiz için kurallara uygun doğrularımız vardır ve bu kuralları savunuruz.
Savunduklarımızda samimiyizdir.
Başka insanların doğrularını desteklediğimiz zaman yanlışsız, dürüst insan oluruz.
Eksik bedenlerin içinde bilge bir ruh olmayı başaramadık.
Dilimiz yüreğiyle konuşmuyor, kimi zaman riyakâr kimi zaman samimiyetsiz!
Gelin sadece “dürüst” değil “doğru dürüst” olalım. Bilge yanlarımıza daha çok duyarlılık katalım.
Unutmayalım her gönül başka bir gönülde ışığa durur ve ışığıyla dünyayı aydınlatır.

geçer devran, geçer günler, geçer ömür elbet
kocaman yüreğimiz, kocaman ellerimiz
kocaman düşlerimizle kurmaya çalıştığımız ilişkiler dünyası
her suskunlukta vardır elbet yarım kalmış bir yaz fırtınası
bu yüzden dalı kırılmayanların masalı olmaz...

Olcay Kasımoğlu

Önyargılarımız

Albert Einstein’ın dediği gibi önyargıları yok etmek, atom çekirdeğini parçalamaktan zor olsa da önyargılarımızın davranışa dönüşmemesi bizim elimizdedir.

Karşımızdaki kişiyi tanımadan giyimine, duruşuna veya davranışlarına göre yargılamak doğru değildir. Veyahut duyduğumuz veya gördüğümüz bir olay hakkında detaylı bilgi sahibi olmadan yorum yapmak da doğru değildir.
içsel dünyamız, düşünce ve içsel etkinliklerimiz er veya geç gerçeklikleri önümüze koyar. Bu yüzden içsel sesimizi bastırmamalı ve onu susturmamalıyız. Sabır ve sükûnetle ne demek istediğini anlayıp derinlemesine hiçbir ön kanaat ve fikir yürütmenden gözlem ve tespit ile gerçek sonuçlara ulaşabiliriz.

Günlük yaşamda bizi yönlendiren ön yargılarımızın çok azı kendimiz tarafından, geri kalan büyük kısmı bizi eğiten ailemiz, okuduğumuz okullar, arkadaş ve iş çevrelerimiz tarafından zihnimize yüklenmiştir. Devletlerin vatandaşlarını yönetirken kullandığı en etkin metotlardan biri de, amaçlanan iç ve dış politikalarla ilgili önyargıların insanlara benimsetilmesidir.

Kısaca önyargılarımız, kişiseldir, toplumsaldır, ulusaldır, siyasîdir, ahlakîdir, dînîdir; aklımıza değil,duygularımıza dayanır.

Mesela büyük gözlü bir insan hakkında onun zeki biri olduğunu çıkarsayabiliriz. Ya da iki kaşı birbirine tam anlamıyla zıt kutuplardaysa kesin havalı biridir. Elleri kocamansa güçlü, sadece parmakları uzunsa yetenekli…Sapsarı saçlı ve güzel bir kızsa kesin aptaldır, ayaklarını pergel gibi açıp yürüyorsa kaba-sabadır… Sırtı kambursa acılı biridir, dimdik yürüyorsa gururlu ve kibirlidir.

Bunlar aslında tamamen zihnimizde daha önceden varolan modellerden yarattığımız önyargıdan başka birşey değil. Ya da belki ben yanılıyorumdur; fiziki özelliklerin ruh yansıması üzerinde büyük etkileri vardır.

Bilinçaltımıza vereceğimiz telkinlerle bunu başarabiliriz. Gün içerisinde sık sık kendimize önyargılı olmanın doğru olmadığını, önyargılarımıza göre hareket etmememiz gerektiğini söylersek ve bu konuda telkinlerde bulunursak beynimiz bize kalıpları sunduğunda bilinçaltımız yaptığımız telkinleri hatırlatacaktır.

Benzer şekilde, önyargılı olduğumuz için pişman olduğumuz olayları sık sık hatırlayarak zihnimizde önyargı konusunu canlı tutabiliriz ve yeni tanıştığımız kişilere karşı önyargılı davranmaktan sakınabiliriz

Örneğin Freud şöyle der: “Önyargının, bir kısım insanların saldırganlık göstermelerini kabul etmesi kadar, önemli sayıda insanı da sevgide birbirine bağlaması her zaman mümkündür.

olcay kasımoğlu

Sevdiğin Şeye Saygın Olacak🌹

🌹Sevgi ve dostluk, insanları doğru anlamak ve onlarla doğru iletişim kurmakla mümkün olacaktır.

Dünya zamanıyla;
Nerede başlayıp, nerede biteceğini bilemediğimiz, okudukça binlercesini eklediğimiz, ilintiler bağlantılar kurduğumuz, dinleyip çoğalttığımız, seyredip zenginleştiğimiz, yaşayıp elediğimiz yaşam kendi mecrasında akıyor, istesek de istemesek de avuçlarımızdan kayıyor...

İnsana dair her şey ayrı bir yaşam ve tecrübe biçimi.
Neye tanıklık yaptığımız önemli. Neyin arkasında durursak onu geliştiriyoruz.
Kaldı ki yaşam ve o eşsiz derinlik;
Düşünceyi, sevgiye, paylaşıma, emeğe çeviren her insana bir şeyler katıyor.
.
Özellikle de duygular...
Duygular çok kıymetlidir.

Goethe' nin çok sevdiğim yorumu duygularıma eşlik eder.

"Düşüncelerime ve bilgilerime değer veriyor ama duygularımı umursamıyor. Oysa bana gurur veren tek şey duygularımdır. Herşeyin kaynağı ; bütün gücü ve kuvveti bütün sevinçleri ve acıları veren kalptir. Benim bildiklerimi herkes bilir ama bu kalp yalnız benimdir..."

Kalbinize şefkatlı davranın lütfen.Hiç kimsenin örselemesine izin vermeyin. Bu dünya yüzüyle bir kez doğup bin kez ölmenin alemi yok.

Yaşın deminde başkalarının gözlerinde aramıyorum rüyalarımı...
Hayata ve insanlara beklentisiz bakıyorum.
Yaşam ileriye yaşanır, tekrarı yoktur yaşananların.
Ve yaşamın bir evresi olduğunu da olgunlukla karşılamak gerekiyor.
Sevgiyi, dostluğu anlamamış insanlardan şefkat beklemenin yaşamın inceliğine, zarafetine, ruhuna aykırı olduğunu bilecek yaştayım.

İnsan öğreniyor zamanla kendi yürek yurdunu.
Yürek yurdunun emekçisi bütün güzel insanlara duamdır iyi insanlara rast gelesiniz.

Gerçekten gönlünüzün kırılmadığı, içinizin yara almadığı bir yaşam diliyorum...

''Gelir mi..Bulunur mu...Nasip mi...Yazgı mı...''Bilinmez'' ama yaşamak için AŞK adına kendime söz verdim ....''YAŞAMALI VE SEVMELİ'' yüreklilik ve güç verir insana..

Mehmet Aslantuğ ne güzel demiş;

''Hiçbir kadın geleceğini bir adamın vicdanına, aşkına, günün sonunda bir gün aklının karışmasına bırakmamalı...''
Hepimizin iyiliği için güzel kalplere sımsıkı sarılalım.

Sanırım bu çağ körleri, sağırları oynayan çağ.
Güzel bedenleri, gösteriş budalası ve kendine kötü davranan insanları sevme çağı.
Güzel insanları sevmiyor. Doğru ve doğru dürüst insanların çok çabuk harcandığı bu çağda güzel insanlara sabırlı ve cömert olalım.

Sonuçta;
Kadın yada erkek yaşam aynı yerden beslenir SEVGİDEN...

İyilikle hoş kalın🌹

Olcay Kasımoğlu