Krezus'un dediği gibi; barış, savaştan her zaman daha iyidir; çünkü barışta oğullar babalarını, savaşta babalar oğullarını gömerler.
Niye ister bazı insanlar, çocukların böyle ölmesini?
Binlerce genç çocuğu; sırf petrol, silah, kara inci, beyaz toz, yeşil paradan faydalanmak için ölüme gönderiyorlar; binlerce insanı ölümün kucağına bırakıyorlar.
Sadece ölenler değil ya yaşayan ruhların bedenlerinde kaybettikleri, evlatlarına akıttıkları gözyaşları ne olacak; ya onların yüreğinde ki acılar, kocasını, babasını, kardeşini, akrabasını kaybeden yüz binlerce insanın beden ve ruh acılarının bedelini kim ödeyecek?
Ve hangisi çıkıp ta “yıkılmış binaları, çökmüş evleri, evsiz ve yurtsuz kalan, ölen çocukların hayatını, o çocukları öldürten silahları yapanların servetlerini biraz daha arttırmak, yaptığım gizli anlaşmalarla kanı paraya çevirmek için feda ediyorum” diyebilecek.
Tarih bunları hiç unutmayacak, şanlı değil kanlı ve kirli hatırlayacak, bulanık suların kanlı elleri, yüreksiz namertler, kendi yarattıkları yeni dünya düzeninde insanca değil, barbarca yaşamaya devam edecekler.
Lord Byron'un dediği gibi: "Ölmek zor değil gerçekte zor olan yaşamaktır." Barışın, savaştan daha iyi olması kadar, daha çok çaba istemesinin temelindeki neden de budur işte.
Olcay KASIMOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder