İRADEM İYİMSER...

Sevmek, hissiyat ile iradenin işidir.

Aklını ve yüreğini sevgiye,derine, sanata, bilime ve sonsuzluğa atmışsan korkma sessizlikten, seslerden, gün doğuşundan, ne de gün batışından...
Duvar olmakla, katı olmakla, tavır almakla, mazeretlerin arkasına saklanmakla bulamayız yaşamın o incecik yolunu…

Geleneğin gücü, bizim eşsiz bir şey ortaya çıkarmamıza izin vermediği sürece ona bağlanıp kalmamızın bir anlamı yoktur.
Sözler yerine deneyimi, öğreti yerine birey oluşu olumla-malıyız.
Seviyorum;
Kendini bilenleri, gösterişten uzak doğanın yüreğinde bir nefes soluklananlari ve yaşami bir bütün görüp; içindekileri gözlemle, duyulan seslerden öte yürek titreşimlerini duyanlari ve sevginin cesaret ve cömertlik olduğunu yaşam felsefesi yapanları...

Başkalarıyla bir arada olmak, illa ki onlara benzememizi, onlara öykünmemizi ya da onların istediği gibi olmamızı da gerektirmiyor.

Olaylara, insanlara bakış açımız;
Seçenekleri görmemize, değişmemiz gerektiğinde kendimizi güncellememize yardım eder.

Her bireyin doğasında kendi güzelliği vardır ve her aklın kendi yöntemi muhakkak olmuştur,olacaktır.

Kendimize karşı ”açık, sade, duru olmak” her zaman kendimizi ”İFADE” etmemizde, gereksiz olanların elenmesine de yardım edecektir…

sevdiğimin ışık saçan gülüşüne
yoksul evlerin umuduna
birde ekmek kokusuna hayranım
gökyüzündeki ay ışığının tutkun bakışlarına
beni güne katan
canım ol diyen sesine hayranım
sevgiye dönüşen gülüşlerin
gelip bana dokunmasına hayranım
hayranım işte
dünyaya güzellik katan yüreğine
bölüştüren  ellerine
canım derken yüreğinden akan
sevgi pınarına hayranım...

Olcay Kasımoğlu