Güzel şeylere sahip olmak zaman alıyor biliyorum.
Çocuklarımıza; emekle kazanılan alın terinin vicdani zenginliğini anlatalım, yaşatalım.
En büyük savaşın, kişinin nefsine verdiği savaş olduğunu anlatalım.
Kitapların; mucizelerle dolu olduğunu ve o mucizelerin insanı nasıl değişimlere uğrattığını,
Dünyayı getirip avuçlarına koyduğunu, ufkunu genişlettiğini
Göze, nasıl sayısız renkli pencereler açtığını anlatalım.
Sonra çocuklara; insanı, doğayı, kuşu, kurdu yüreğiyle dinlemesini,
Onların gözündende dünyayı görmesini öğretelim.
Çocuklarımıza; kalbin ve ruhun etiketi olmadığını,
Kalbin ve ruhun bu dünyanın cenneti olduğunu,
Ve yaşam da üretenlerin her zaman,
Işıklarla dolduğunu, etrafını aydınlattığını öğretelim.
Aklın dinginliğini, hiç bir şeyin yerini almayacağını,
Mutluluk ve başarının insanı yaşama nasıl bağlayacağını,
İyimserliği, iyiye çağıran gücünü fark etmesini,
Ve neşeli bir yüzün açamayacağı kapı olamayacağını öğretelim.
Zamanı değerli kullanmanın, hayatın anahtarı olduğunu,
Başkalarını haksız yere eleştirerek, yererek geçirilen zamanın kayıp olduğunu,
Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu
Olmayı beklememelerini öğretelim.
Öğretelim ki balık hafızalı olmasınlar hiç değilse aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamasınlar...ve kendilerine inansınlar her ne kadar iyi olmanında bir bedeli varsa değer yaşamaya...
En büyük savaşın, kişinin nefsine verdiği savaş olduğunu anlatalım.
Kitapların; mucizelerle dolu olduğunu ve o mucizelerin insanı nasıl değişimlere uğrattığını,
Dünyayı getirip avuçlarına koyduğunu, ufkunu genişlettiğini
Göze, nasıl sayısız renkli pencereler açtığını anlatalım.
Sonra çocuklara; insanı, doğayı, kuşu, kurdu yüreğiyle dinlemesini,
Onların gözündende dünyayı görmesini öğretelim.
Çocuklarımıza; kalbin ve ruhun etiketi olmadığını,
Kalbin ve ruhun bu dünyanın cenneti olduğunu,
Ve yaşam da üretenlerin her zaman,
Işıklarla dolduğunu, etrafını aydınlattığını öğretelim.
Aklın dinginliğini, hiç bir şeyin yerini almayacağını,
Mutluluk ve başarının insanı yaşama nasıl bağlayacağını,
İyimserliği, iyiye çağıran gücünü fark etmesini,
Ve neşeli bir yüzün açamayacağı kapı olamayacağını öğretelim.
Zamanı değerli kullanmanın, hayatın anahtarı olduğunu,
Başkalarını haksız yere eleştirerek, yererek geçirilen zamanın kayıp olduğunu,
Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu
Olmayı beklememelerini öğretelim.
Öğretelim ki balık hafızalı olmasınlar hiç değilse aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamasınlar...ve kendilerine inansınlar her ne kadar iyi olmanında bir bedeli varsa değer yaşamaya...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder