Hedeflerine sevgiyi koy

İnsan hep yaşadığının değil de yaşayamadığının hasretinde kalır. Çoğu zaman yapabildiklerinin güzelliğini unutur.
Hep yapamadıklarına, keşkelerle sitemleri karıştırır.
Deriz ya 'insan düşleri kadar büyüktür' umutları düşlere yenik düşerse, adanmışlığı eksik kalır, yol yarım kalır.
Yarım kalan yanı barışmaz hayatla. Bir yerlerde tökezler, çarpar, kanatır bir yerlerini. Örseler yüreğini ve yüreğine değenleri.
Bu yolda insan; kişisel, toplumsal, zamansal etmenlerin etkisiyle yanılmalar yaşar.
Aslında her yanılma, her pişmanlık birazda deneyim katar hayata. Hayatı sevmekle birlikte anlamaya çalışanlar öğrenme-öğretme sürecini hayatlarına zenginleştirerek katarlar
Katmayanlar ise sadece hayatı seyreder...

Sevdim, sürüden ayrılmayı, kendi doğrularımı bulmayı ve en önemlisi "SİYAH ve BEYAZ" kadar "net" olmayı, sevdim...
Dolaylı ya da dolaysız hiçbir insanın hayatına zarar vermemiş olmanın huzurlu sükuneti ile şunu söyleyebilirim; kalbimi, düşüncelerimi ve duygumu, hep haklının yanında ve insan olma yoluna koyduğum için korudum.
Bu nedenle bedeli ne olursa olsun yaşamak; tek başına bir şey değildir. Yaşamak iki kişiyle de yaşamak değildir.
Ben insanca yaşamanın ve ahlaklı olmanın haklı gururunu yüreğimle haykırırken şunu diyebilirim !
Yaşamak, kulun kula kulluğu değil; onurunla, namusunla, halkınla şerefli bağımsız yaşamaktır.
Barış ve barış yanlısı insanlar; onurun ve namuslu olmanın erdemini çok iyi bilirler, bilirler ki ödenecek bedel insan kanı değildir.
Barışı teslimiyet gibi düşünenler büyük bir gaflet içinde olurlar. Savaş nedir ki insan oğluna acıdan,göz yaşından pişmanlıktan başka ne getirmiştir ki !
Yaşamak; Nazım ustanın dediği gibi ''bir ağaç gibi hür ve kardeşcesine olsun. Olsun gözümün nuru olsun...Varsın şikayetimiz sadece ölümden olsun''...

sen gökyüzünü maviye boya
halen siyah diye diretiyorsa
bakar körler utansın
hedeflerine sevgiyi koy
varsın sevginin düşmanı
gönül fukaraları utansın
bütün diyar
gelinciğe durmuşken
boyun büken sümbül
kendi derdine yansın
eski çınarlar
şimdi bardak olmuşsa
dallarında duran
yapraklar utansın
sahip çıkamamışsa
ulu çınar dallarına
kendi derdine yansın
yapılar
ustadan öksüz kaldıysa
ona emek vermeyen
çırak utansın
dünya han yeri
ne gelen kalır
ne giden döner
sen iyi şeyler
bırak dünyaya
varsın kıymet bilmeyenler utansın...

Olcay Kasımoğlu