Bütün katliamları kınıyorum...

Asıl cehennem, acı çektiğimizi kimsenin duymamasıdır.

Kınamalıyız, evren duymalı sesimizi...duysun ki kötülerin kalbine zincir vursun...

soğuyan bunca sözün içinde
karanlık gölgeler kilitliyor gözlerimi
özgürlüğünü kaybetmiş gökyüzü
maviler, bulutlar zincirlere vuruyor beni
güneşi yasaklı mevsimin kar tanecikleri gibi
karanlık gölgeler kilitliyor yüreğimi...

karanlıktan çıkıp gelen haberler
boğazımdan geçmez, acır umudun suyu
köşelerimiz umutsuz, yapılarımız virane
acının öte ki yüzü, bizim yüzümüz
yüreğim ise kanıyor, en derin yerinden
bildiğim bilmediğim her dilden
iyi insanlar, yüreklerinden bağırıyor
daha iyi bir dünya herkesin hakkı diye...

zalimler, korkaklar sağır olur seslere
gün olur, insanlar susturulur
zalim pervasız, zalim çığırtkan olur
yüreğinden konuşanlar
susturulur haksızın meclisinde
haramilerle emeğin terini içenler
gördüğüne kör duyduğuna sağır olur...

yüreğim ise kanıyor, en derin yerinden
bildiğim bilmediğim her dilden
ihanetin olduğu yerler, cehaletle örselenmiş
aydınlık ağır, sessizliğin çuvalında
adam olmayanları, toplayıp bir kefeye koysan
bir karıncanın yüreği eder değil...

gayrı böyle bir devranda
aklıma güzel insanlar düşünce
değişime uğruyor acılarım
düşünsene insanı kamil olmak
her yiğidin harcı değil
pis kokmaz, aydınlığı karanlığa boğmaz
yaydığı ışık, mis kokulu amber
ısıtır insanı, ısıtır dünyayı yeniden...

iyi insanların gözlerinde içmek sevgiyi
varmak can tılsımına
derinden, ince ince
engin olmak yakışır gönle dercesine

hadi gel, çıksın karanlıklar aydınlığa
sende elini koy vicdanına
yürekler titremesin, sönmesin ışıklar
yaşamak hakkı, herkesin...

Olcay Kasımoğlu