Yalnızlık

Yalnızlık başlı başına kişinin kendi iç dünyasında var olma halidir, kendine yetebilen, sınırları olan ve toplumsal sınırları zorlamayan. Bazı insanlar vardır ölümden korkar gibi yalnız olmaktan korkarlar oysaki en büyük acı insanın kendine duyduğu tanımsız yalnızlıktır.

Yalnızlığı kadermiş gibi algılayan insanlar vardır birde yalnız olmayı beceremeyen insanlar.

Oysaki yalnızlık bir tercih olmalı kişi kendini bir yere zorla iliştirmemeli, zoraki yaşamak gibi olmamalı.

Yalnızlık başlı başına kişinin kendi iç dünyasında var olma halidir, kendine yetebilen, sınırları olan ve toplumsal sınırları zorlamayan. Bazı insanlar vardır ölümden korkar gibi yalnız olmaktan korkarlar oysaki en büyük acı insanın kendine duyduğu tanımsız yalnızlıktır.

Yalnız olduklarında ayaklarının altındaki toprak parçası kayar.

Her şey hüzün ve kederi çağrıştırır bütün yenilgiler onları bulmuştur, kadere isyan, batsın bu dünya en iyi söylemleridir.

Kendilerine eşlik eden bir iç huzura sahip değildirler. Her şeyin nedenini dışarıya bağlamıştırlar.

Hani her şey suçlu onlarda bu nedenle yalnız ve güçsüzdür.

Aslında madalyonun öteki tarafı bu kadar kolay kaçış yoluna sahip değil.

Tamamen sorgulayan, anlamaya meyillenen, kendi eylemlerine sahip çıkan bir iç denge vardır.

Yalnızlık bir duygudur tek başınalık ise fiziksel bir haldir.

Pek çok zaman kulağa aynı gibi gelse de “tek başına” olmakla “yalnız” olmak aynı değildir! “Yalnızlık” bir duygudur, “tek başınalık” ise fiziksel bir hal...

Yapman gereken en önemli şey, tek başına olmak ve yalnız olmak arasındaki arasında ki o ince çizgide seçimlerini iyi yapmaktır.

Geçmişle yaşayan sürekli geçmişi mitleştirenlerden doğrusu pek hazzetmem.

Yaşandı ve bitti bitmeyen, tecrübeye binayen deneyim ve tecrübeleri hayata bilgece katmak.

Şimdi yaşadığımız an var bu anıda geçmişe vermeden hakkını verelim.

Yalnız ama dingin yaşamayı bilelim.

Çoğul kalabalıklarda yaşanan yalnızlıkları hayatımızdan olduğu kadar uzaklaştıralım.

Birbaşınalık başka yalnızlık başka. Birbaşınalık fiziksel bir durumdur. Hayatın içinde yalnız yürüme halidir.

Yalnızlık ise aynı evde başkalarıyla arana tel örgüler örer duyarsın ama onda değilsin, yaşansa bile sahip olunabilecek bir ruh hali.

Yalnızlık bir yarı uykuya dalmanın sonun da korkulu düşlere uyanma halidir, kendinle, kendi düşlerinle yürüme durumu. İnsan beyni çok sever yalnızları.

Geçmiş, bugünden daha çabuk teslim alır hayatlarını.

Bu konuda bildiğim bir şey varsa o da "yalnızlığın en kolay yalnız değilken yaşandığı". Anlık yalnızlıklar. Aslında buna daha çok, sakinlik, durma hali de diyebiliriz.

Ama asıl yalnızlık başka bir şeydir.

Anlamsızlaşır bir sürü şey ve bir sürü şey de fena halde anlam kazanır.

Sen donmakla yanmak arasında biçare.

Toparlanmak için ne kadar gün ışığı lazımsa dağılmak için azıcık karanlık yeter.

Yeter ki İçimizdeki umutların dalları budakları kırık olmasın.

Ne olursa olsun düşünceler içerisinde kırılır yalnızlık, Kim bilir belki de sadece aradığımız üşümeyen bir yalnızlıktır...

Olcay Kasımoğlu.