Gülüşün tene değerken

Sizi bilmiyorum ama ben 'pişmanlık' duyan, 'utanabilen' insanları çok seviyorum ..
Pişkinlik ne kadar 'ucuzsa', 'utanç' o kadar değerlidir çünkü.

Çöl olmuş ruhuma, kirpiğin ile çizdiğin nakışın
zifiri boğup aydınlatıyor, vuslata yenik düşmüş gecelerimi

Hem efkarlı hem huzursuz yüzümde sonbahar gölgeleri dolaşırken
Damlaların içinde derya olup akışın, gün içinde yağmura diz çöktürüyor

Bakışın içimin ilkbaharı, bakarken sönmüş külleri yakışın bundandır
Gülüşün tene değerken, teninden doğmuş gülleri sevişim bundandır

Bu ömrü bin kere yaksam, yeniden doğmak için sana
Anka kuşunun kanadından külleri savurup, gönüle nakış oluşum bundandır...

Olcay KASIMOĞLU