SEN YİNEDE DURMA HAYAT

Kuyularım var kendime seçtiğim

Düşlerimi biriktirdiğim kuyularım
Söze hacet bırakmayan duldasız bir beldede ıslık çalmak gibi
Bilse karanlıkları rüzgar utanırdı uğultusundan
Bekliyorum seni hayat karanlığın gözleri açıldığında uyandır beni
Uyandır zihnimi çok sustum,yandım yangınlarda
Söze düşmeyen yüreğimin yangın yerlerinde
Doğuruyorum içimde ki bütün kekeme haykırışları
Düşlerimde ki çocuk üşümesin diye geceleri
O sıcak uykuları sallıyorum lorki beşiğinde
Şekerin,zehre ezildiği günlerden kalma sözlerim
Sözlerim ki baldıran kesiyorsa
Ruhumun ağrıları kendime seçtiğim kuyularda
Biraz münzevi sayıklamalara kalmışsa da
Her başlangıçta bir anlam vardır
Bel ki biraz habibim
Biraz da yitiğim kendi sedamda
Gel gör ki
Kendi içimiz de çatışıyoruz seninle bıraktığımız koylarda
Sonunda güneşe batırılmış sevinçlerim eritiyor buz kesmiş kederleri
Hadi gel diyorum düşlerimdeki yaşamak haykırışlarına
Kaldır sesinde ki tülleri
Sussun kötülüğün hoyrat esişleri
Şimdi dünyaya şiirden resimler çizeceğim
İnandırmak için içimdekilerin sahiciliğini
Acılara kefen giydirdim yolladım bilinmezliğe
Varsın yağmur damlalarında sağanağa duran acılarımdan yıkansın
Alsın bu diyarlar da duran bütün öfkeleri
Beldeler çiçeğin diyarına dursun açsın gamzeler de
Nasılsa yürekte hüzünlü gölgeleri verdim kuytulara
Sen yine de durma hayat
Son kozlarımla asıldım yaşamın kollarına.!...

Olcay Kasımooğlu.