Her gün yeni bir mucize 

                                               

                         Neden herkes güzel olmaz, yaşamak bu kadar güzelken?

İnsan;
Küçük duyarlılıkların sırrına erişmeli.

"Sen hür adam; seveceksin denizi her zaman...” demişti Baudelaire.
“Ben sizinle sarmaş dolaş olmuşum dalgalar...” demişti Rimboud.
“Ben deniz değil miyim?” diye sormuştu Seferis Sahnede şiirinde...
Yurdundan uzak bir Nazım Şiiri vardı ki; öleceksem denizde ölmek isterim, derdi hasretle, hüzünle...
Dert yanardı Ritros, “Denize bakmadan yazıyorsam eğer, titrer kalemimin ucu...” diyerek...
''Kim inkar edebilir, hepimizin bir balıkçı; hepimizin dalga, fırtına, denizyıldızı olduğunu...
Hangimiz sonsuz denizlere baktığımızda denizin kucağında olmayı düşlemedik?
Yaralarımıza, “ölü bir albatros olmak” istediğimizi yazmadık mı?
Sevgililerimiz, bir görünüp bir kaybolan ve belki de imkansızlığını içinde taşıyan deniz-kızları değil miydi?
Güneş bile, gömülmek için, okyanusları seçmemiş miydi?''

Zamanın akışını yumuşatmak, tüm varlıklarla genişlemek ve bütün bunları anlatacak bir insanın mevcut olduğunu düşünerek şımarmak da, çocukluğumuzdaki ruha misafirliğe gitmektir ki bu yüzden içimiz hiç bir zaman yoksul değil..

Olcay Kasımoğlu