*Özenle sakladığınız bir sarı lira gibi ömrünüz
Vakit gelip, sandıktan çıkardığınızda
Bir de bakıyorsunuz ki, tedavülden kalkmış*
O zaman bu kadar kasıntı, bu kadar yaşam kaygısı niye ?
Bir çok insan çağ yorgunu ve mutluluğu ”görsellik ve maddiyatla” ilişkilendiriyor.
Oysa bunlar bizi mutlu eden değil, bizi mutluluğa taşıyan araçlardır sadece. İçsel olarak mutluysak aldığımız hazlar bize mutluluk verir.
Yaşamı anlamlı ve anlaşılır kılmak için; evrenden, doğadan, çevremizden ve kendimizden öğreneceğimiz çok şey var.
Mutluluk bir duygudur, bu duygunun oluşumu ise düşünce şeklimizdir.
İnsan nasıl düşünürse öyle hisseder.
Margaret Lee Runbeck’ ne güzel tanımlamış insan mutluluğunu;
“Mutluluk, varmanız gereken bir istasyon değildir, seyahat sırasındaki tutumunuzdur.”
Gerçekten de, mutluluk; kişinin kendi içinde ki ”memnuniyetin” ve bakış açısında ki ”derinliğin” ahengidir.
İnsanın kendini güncellemesi, yaşamının bir amacı olması; bunun için çaba göstermesi, olayların olumsuz tarafına değilde olumlu taraflarını öne çıkarmaya niyetli olması; topluma, kendi yaşamına ve dünyaya katkısı olduğunu bilmesi; kişiyi mutlu ve dingin yapıyor.
Daha güzel bir dünya ve dingin bir mutluluk için; öğreti ve baskıya dayalı inanç ve değerler yerine ”açık, anlaşılır, vicdani” değerleri yaşatmak ve geliştirmek hedefimiz olmalı.
Bunlar oldukça gerçek sevgiye ulaşılır, mutluluk içimizdedir, yaşamımızın temel amacıdır.
Mutluluk, hiçbir sıkıntının ya da zorluğun bulunmadığı yer demek de değildir, bütün bunların içinde bile yüreğimizin huzur bulabilmesidir.
*Karanlık geceye rağmen buğulanmış pencere camına güneşi çizebilmek.*
Umut etmekten, mutlu olmaktan hiç vazgeçmemek, yaşam sevincini sürdürebilmektir mutluluk…
Olcay Kasımoğlu
Helal Sana Waffle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder