Son söze direnir hayat

Yaşarken fısıltısını duymadığımız o kadar çok şey var ki, yanımızdan sessizce akıp giden.

Yaşam; bize, kendi gücünüzü keşfetmeye cesaret edin diye bağırıyor.
Bunları; dört mevsimle ''yağmurla, karla, rüzgarla, güneşle'' bize sık sık hatırlatıyor.
Bu yaşamı ertelemeyelim, bir başka uygun anı beklemeyelim.

Şimdi yaptığımız seçimler küçük görünse de, kendimizi olduğumuz halimizle kucaklamanın ödülü, bize özgürlüğümüz olarak dönecektir.
Yeter ki buna inanalım, inanmak tamamen bize kalmış. Ne dersiniz, çok geç olmadan, yaşamın yüreğine, yüreğimizi değdirmeye değmez mi?
Kanatlarımızı enginlere açmaya, keşkeleri olumlamaya, kalbimize aldıklarımızla, aydınlık bir umuda, elele yürümeye değmez mi ?

Sahi;
Bunca telaştan artakalan
Buğulu bir nasihat mı çocuk gözlerin
Birer gül inceliğinde mi ömrünün hikayesi

Sağır zaman duymazmısın aç sesimi
Henüz hazır değilim ölüme
Yaşamın narin tazeliği ile
Soluğumda ki;
Sessiz ve derin yaşam bizi birleştiriyor
Kırpamam ki kara gecenin kanadından zamanı

Nasıl olsa insan için liman yok
Zaman için kıyı yok
O geçer biz göçeriz bu dünyadan

Yeşil bir meşe olup
Çağıralım usta yeşil düşleri çağımıza
Bağlayalım gözlerimizi güneşe
Soyup zamanın tenini
Işık içelim
Sevişelim
Barışalım
Son söze direnir hayat nasıl olsa

Olcay Kasımoğlu