UTANCINDAN ÖLECEK SAVAŞLAR

Bombalar eşkıya
Anaların göğsü gömütlük
Pencere ölümle örtülü 
Perdelerde yok günün izi

Yıldızlar, güneş, onlar için değil artık
Düşüncenin ateşli ruhu ısıtamaz ellerini
Dedelerinin diktiği çınar ağacıda yok artık

Gökyüzü kuşlarıyla sürgün
Ölülerle dolu toprak nefret kokuyor
Dudaklarımızda ilençli sözcükler
Yüreğimizin kendi öz sessizliğine çarpıyor

Türkülerin ateşini kurutanlar
Kökünden sökemezsiniz umudu
Sevgi büyük sözü söyleyince;
Gök mavisinden yeni bir aşk doğacak,
Milliyeti belirsiz
Yaşanmış acılar
Susmuş yüreklerin intikamı
Aşkın rüzgarıyla öpüşürken
Utancından ölecek savaşlar

Var olmanın soylu yasası:
Barış, sevgi, umut
Tazele kurtar bu pis hesaplardan varlığımızı
Yeniden anlamalı,
Yeniden dinlemeli
Binlerce kök salarak kavramalıyız hayatı...

Olcay Kasımoğlu