Yoksa benim gibi derdin mi çoktur/Oy gelin gelin sevdalı gelin

Herkes en iyi tarafta olduğuna inanıyor; ne garip duygu....

Bir sahne ve bir sanatçı haykırıyor Willam Shakespeare'den;
'Hepimiz acıkmayız mı? Hepimizin uykusu gelmez mi? Bıçağı batırsak hepimizin kanı akmaz mı?'

Velhasıl haykırış hiç bitmeyecek; tıpkı, herkes ve herkesim hep en iyi tarafta olduğunu sanma şaşkınlığını bitirmediği sürece...

"Evrensel bir yolun sesi olmasını bilen önce alacak ve sonra verecektir tüm aldığını ki, alması tamamlansın.
Almasını bilmeyen ise bu sofradan aç kalkacaktır. Onlar için henüz vakit gelmemiştir.
Belki başka bir zaman yine bu sapağa gelecekler ya da başka bir yoldur onları bekleyen."

Biliyorum, nereden biliyorsun diye sorar gibisiniz.
Sevgi tamamlanmaktan başka bir şey istemez ki !
Bunu bilmek için hanlara, şatolara, diplomalara ihtiyacımız yok.
Sevgi şarlatanlarına, soytarılara, bencilligi özgürlükle karıştıranlara, kendine göre kılıf biçenlere hiç yok...

Sevgiden şımarma-yanlar, halen sevgi için gözyaşı dökenler kıymetlidir nazarımda.
Sevebilmek, kin ve nefret beslememek, kendime ve bütün varlıklara sevgiyle, hoşgörüyle, samimiyetle, içtenlikle bakabilmek çok önemlidir yüreğimin yurdunda.

Ve yüzümdeki gülüşün beslendiği içsel seyahatimin yolu şiirlere minnetle....

cana can olma düşüncesi
yeşerip dururken içimde
tanelerin sürgün verdiği yerde
karanlıklarda tohum olmak işim değil...

Gülmek ve sevmek kadar çoğaltan, paylaştıran, bencillikten uzaklaştıran başka bir duygu var mı?
Toplum kişiliklerle olur, kişilerle değil. Yanıtlarından önce soruları bağlar kişiyi. Herkes niyetine göre, hayatın içinde ne ararsa odur...

Gam tanımayan aşkı istemem
Ki sen kıymetlisin
Varlığındaki soylu aşk ile
Karanfilini
Alaca karanlığa dik öyle gel
İnanıyorum
Aşka
Umuda
Şiire
Sana...

olcay kasımoğlu

''Ası ve Mavi'' şiir kitabından