Her şey insanın kendi ruhuna yapacağı yolculukla başlar.

''Bazen önemli olmamalı gidecek olan yada gelmeyen... Çünkü bazen başlaman gerekir herşeye yeniden...''. NAZIM HİKMET

Gerçek sevgiyi ve anlayışı bilen, bunu da başkalarıyla paylaşabilen insan aranmaktadır günümüzde.

Hepimiz kendi renklerimizle bu dünyanın döngüsüne hizmet ederiz.

Mevlana ne güzel demiş;
''gel, gel, ne olursan ol yine gel,
ister kafir, ister Mecusi, ister puta tapan ol yine gel,
bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir,
yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel…”

Burada ki sevginin en önemli özelliği ''beraberinde anlayışı da barındırmasıdır'' lakin burada ki anlayış, yanlışa tolerans değildir.

Mutluluğu sağlayan en temel duygu ''sağlıklı sevgi'' ve ona yol açan anlayıştır.
Hoşgörü diye yıllardır nitelendirilip durulan ancak bir türlü kavuşulamayan duygunun ortaya çıkmakta zorlanmasında ki temel etken de budur.
Çünkü:sadece hoşgörü ile ''sevgi anlayışına'' varabilmemiz mümkün değildir.

Burada ki davetin çoğu zaman yanlış anlaşıldığını düşünmüşümdür.
Burada ki çağrı ''kötüde olsan, namussuz da olsan, hakta yesen, zalimde olsan'' gel değildir.
Burada ki anlayış tamamen insan oğlunun dünya evi üzerinde ki siyası, dini kimliklerin hangisinde karar kılmış olursan ol bizim dergahımız iyilik, umut,sevgi yolu gel diyor, kaldır aradan engelleri...

Ve en önemlisi herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan, her şeye sahip olamayacağı gibi.
Her şey için çok geç olmadan, kendi özümüzle tanışmak ve varlığın diliyle yeniden doğabilmek için ötelediğimiz, ertelediğimiz ne varsa hayata geçirmeli, hepsinden önce ''bilgilenip'' sonra ''fikir sahibi'' olmalıyız.

İnsan özgür yaratılmış iken, bitip tükenmek bilmeyen bencil arzularına yenik düşünce, zaaflarının esaretinde bir köle olarak yaşadığını fark edemez bile.
Artık fedakarlığın hakikatinde ''kendimize'' emek vermenin vaktidir.
Her şey insanın kendi ruhuna yapacağı yolculukla başlar...

ağırdır yeryüzüyle yaşamak,
hafiflemek isteyen
sağlam bir seviyle sevmeli kendini

insan ki en çok kendine gömüdür
kapatılmış ruhları çıkarmalı gün yüzüne

eşsiz bir içtenlikle baştan ayağa
sağlam bir seviyle kendini sevmeli...

yığınlar ülkesinde
ararken yeryüzü mutluluğunu
insan ki en çok kendine gömüdür
özgür soluğu
kapatılmış ruhları çıkarmalı gün yüzüne
işlemeli kendini özgün sevgiye

var olan can,
oluşa dolan can olmalı
güneşle esrimiş can da açan
sağlam bir sevgiyle kendini diri sevmeli...

Olcay Kasımoğlu