Oysa hem neşeli hem de düzgün yaşayabiliriz varsın bazı günler hayat rutinden çıksın. Ne olur yani ara birde olsun bizim de çılgınlıklarımız olsun.
Niye her şeyi yaşa dizeriz ne yani illa on sekizinde mi gece mehtap izlenir. Ne yani, balon uçurmak için illa da çocuk mu olmamız gerekir.
Bırakalım, hayat içimize, zamanlara bölmeden mutluluk içinde aksın. Aklımız ilime, bilime daha iyi bir dünya için çalışsın.
Çocukların köklerine fideler ekelim. Büyüdükçe güneşe dönsünler yüzlerini, verdiğimiz güvenle solusunlar havayı, ısıtsınlar yüreklerini.
Kınamak, yargılamak kelimelerinin sadece anlamını bilsinler. Her zaman çözüm ustası olsunlar. Çözümsüzlüğün değil çözümün parçası olmanın haklı gururunu yaşasınlar.
Yaşamamızdan, yaşadıklarımızdan biz sorumluyuz eyer biz bu bilince sahip değilsek yaşamamız için gereken emeği, çabayı gerektiği gibi ortaya koyamayız. Hayat karşılıklı bir aynadır. Vermek kadar almak, almayı bilmekte yaşama karşı sorumluluklarımızdandır.
çocuk kahkahalarından
çiçeklenmiş ağaçlardan
çorak gönlüme söyleyemediklerimi
yıkıp geçen bir yol olsan...
gelsen düşsen cemreler gibi içime
bu acılar,
yüzlerdeki derin çizgiler yok olsa
sevgiye bağdaş kuran gözlerimin penceresi olsan
gözlerinden başka diyar bilmese yüreğim
ellerimden ellerine,
yüreklerden yüreklere
acılardan sevinçlere bir yol olsan
ayaklandırsan söze yenik sevinçlerimi...
Olcay Kasımoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder