Zaman için kıyı yok

Hangi yöne gitmeye karar verirsek verelim, hata yaptığımızı söyleyenler muhakkak olacaktır.

Üreten insanların saygısını, dürüst eleştirilerin takdirine layık olmak ve güzelliği takdir edebilmek, başkalarındaki “En iyiyi bulabilmek” ve dünyayı olduğundan biraz daha iyi bırakarak terk etmek, sırf siz yaşadınız diye bir insanın daha rahat soluk almış olduğunu bilmek… İşte, başarmış olmak budur.

Değil mi ki; kalbimizin çıkarttığı sesin bile bir anlamı olmalı.
Değil mi ki; dilimiz söylediğinde, kalbimizin sesinde, dolup boşalmasında herhangi bir değişiklik olmuyorsa, ne anlamı var ki, bütün bu söylenenlerin !
Yaşarken; karanlığı yırtmayıp, hep aydınlık yakada yaşayanlara imrenerek yaşayıp ölmek ne acı ! Oysa, yaşarken fısıltısını duymadığımız o kadar çok şey var ki, yanımızdan sessizce akıp giden.

Bilinçte ilerleme, algılamada derinlik kendi içimize yapacağımız yolculuklarla mümkündür. Doğa, insanlar; bize sadece farklı pencereler açar. Bu pencerelerden bakan gözler bizimdir, kimse kimsenin yerine görmez, nefes alamaz. İnsan kalabalıklarında içimize yapacağımız yolculuklar bizi bütüne ulaştırabilir.

Yaşam; bize, kendi gücünüzü keşfetmeye cesaret edin diye bağırıyor.
Bunları; dört mevsimle ''yağmurla, karla, rüzgarla, güneşle'' bize sık sık hatırlatıyor.
Bu yaşamı ertelemeyelim, bir başka uygun anı beklemeyelim.
Şimdi yaptığımız seçimler küçük görünse de, kendimizi olduğumuz halimizle kucaklamanın ödülü, bize özgürlüğümüz olarak dönecektir.
Yeter ki buna inanalım, inanmak tamamen bize kalmış. Ne dersiniz, çok geç olmadan, yaşamın yüreğine, yüreğimizi değdirmeye değmez mi?
Kanatlarımızı enginlere açmaya, keşkeleri olum-lamaya, kalbimize aldıklarımızla, aydınlık bir umuda, elele yürümeye değmez mi ?

Sahi;
Bunca telaştan artakalan
Buğulu bir nasihat mı çocuk gözlerin
Birer gül inceliğinde mi ömrünün hikayesi

Sağır zaman duymaz mısın aç sesimi
Henüz hazır değilim ölüme

Yaşamın narin tazeliği ile
Soluğunda ki;
Sessiz ve derin yaşam bizi birleştiriyor
Kırpamam ki kara gecenin kanadından zamanı

Nasıl olsa insan için liman yok
Zaman için kıyı yok
O geçer biz göçeriz bu dünyadan

Yeşil bir meşe olup
Çağıralım usta yeşil düşleri çağımıza
Bağlayalım gözlerimizi güneşe

Soyup zamanın tenini
Işık içelim
Sevişelim
Barışalım
Son söze direnir hayat nasıl olsa

Olcay Kasımoğlu

Resim:Ray Crooke