Öz doğamızı açığa çıkarmalıyız

''Kendimize her gün soralım; ''İçimizde ifade edilmedik ne kaldı ?' 'diye.

O her ne ise, açığa çıkaralım..''
Kendimizi, yaşamın değişen akışına uydurmak için sürekli farkındalık içinde olmalıyız.
Sınanmaktan, yüzleşmekten korkmamak gerekiyor.
Ancak o zaman doğru ile yanlışı birbirinden ayırt edebiliriz.

Yüreğimiz bir maden gibidir, işlenmedikçe ürün vermez.

''Soralım kendimize her gün; 'İçimde dışa vurulmamış ne kaldı?''diye.
İçimizdekini dışa vurmadıkça, öz doğamızı açığa çıkartamayız..''
Yaşamımızı bütünlük içinde yaşadığımız zaman, yaşamın temel akışından ayrı kalmaktan korkmamıza gerek kalmayacaktır.

Ne olursa olsun hayat var ve hep olacak. Basitçe “Her şey yolunda, biz yalnızca farklıyız, anlaşmak zorunda değiliz” der, hayat !
Ve "İnsanoğlu kendi kendine yetmeyi bilseydi en önemli sorununu çözümlemiş olurdu." der kafka.

‘’Değilmi ki, sonum başlangıçtır.'' demişti başka biri de.. Bu gerçeği ret edenlerin elinde kalan sonsuz seçeneklerinden biriydi ; azaldıkça çoğalmak, çünkü, azaldıkça arar insan. Fakat yepyeni var mıdır..bilinmez..olmalı mı mutlaka olmalı..Umut da tam orada duruyor sanki...başlangıç umutla özdeş..’

'’Issızlıkta kendin için bir evren ol...’’ demiş biri de. Peki insan kendini azaltabilir mi ? Elbette yapar bunu.
Yakinlaştikça uzaklaşmak,... uzaklaşdıkça yakınlaşmak.. azalmak belki de bütüne ulaşamamadir, ..ulasma arzusudur, sonsuzdur çünkü yeni, bütüne giden yolun çakıl taşları..’’

Ne var ki, her aşamadaki ben, çok yönlü bir dünya; yıldızlarla döşenmiş küçük bir gökyüzü, çeşitli biçimlerden, aşamalardan, konumlardan, değişik kutsal ögelerden ve değişik olanaklardan bir karmaşaydı. Bunun farkına varmak bazen bir ömür alıyordu. 

Ne olursa olsun, esir olmamalı.. Dinlemeli, dinlendirmeli, sonra dillendirmeli...

Üzülme gülüm
Herkesin tenine açtığı hüzünler var
Varlığından haber veren

Biz ki;
Olur mu tene hüzün derdik
Anlamazdık başkalarının acılarını

Kaldır yüzünü yerden
Gözlerinin içine bak sevdiklerinin
Bir sen değilsin tene çizilen
Barışamadığımız nice hüzünler var
Varlığımızdan haber veren...

Olcay Kasımoğlu

Simurg Olmak zamanı/ Romanından