''Sevgi ayni zamanda insanda dinamik bir güçtür...
İnsanı çevresindeki insanlardan ayıran, insanı diğer insanlarla birleştiren bir güç...
Sevgi, insanın ayrılık ve yalnızlık duygusundan kurtulmasına yardım eder ve yine de kendisi olarak kalmasına, bütünlüğünü korumasına imkan tanır...
Sevgide iki ayrı varlığın bir olması, yine de iki ayrı varlık olarak kalabilmeleri karşıtlığı vardır...
Gelişmemiş sevgi şu ilkeyi benimser;
“-Sevildiğim için seviyorum...”
Gelişmiş sevgi ise şu ilkeyi benimser;
“-Sevdiğim için seviliyorum...”
Olgunlaşmamış sevgi şunu der;
“-Seni, sana ihtiyacım olduğu için seviyorum...”
Olgun sevgi ise;
“-Seni sevdiğim için sana ihtiyacım var” der Erich Fromm
Her şey değişiyorsa insanın umudunu bir ana bağlaması anlamsızdır.
İyi ya da kötü zamanlar yoktur, sadece değişen zamanlar vardır.
Bakin Osho'da bu konuda yetkin bir bakış açısıyla aşkın anatomisini derinliğiyle anlatmış.
Sığ olan aşktan çok uzak bir bakış açısıyla..
'Aslında güzel bir tek başınalık içinde yaşayan insan ilişki kurabilir çünkü ilişki onun ihtiyacı değildir. O bir dilenci değildir, senden hiçbir şey istemez – dostluğunu bile. O vericidir.
Kendi neşe, huzur, sükunet ve mutluluğunu paylaşır. İşte o zaman aşkın tadı bambaşka olur, işte o zaman bu bir paylaşımdır.
Her iki kişi de tek başınalığın güzelliğini biliyorsa, o zaman aşk en üst noktasına erişir, bu nadiren mümkün olur. İşte o zaman aşkın başı göklere erer"diyor.
Ya ben;
O gizemli kozayı delecek, bizi daha güçlü kanatlara kavuşturacak olan sevgidir diyorum.
Nede olsa en güzel emek insanin kendisi...
dışarıda
aşığın resmi sözcüsü davudi bir yağmur
yaşamın gülleriyle suluyor toprağın bağrını
ve her şeye inanmaya itiyor insanı
ya insanlar
insanlar yorulmuş
yıpranmış yalanların yüküyle aşkı gizli yaşıyor
ey eşiğimin bir tanesi
bırak sökük kalsın gece
saf nazla
hür aşkla
başlayanim ben
umuda
sana
inanıyorum...
"Olcay Kasımoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder