Bütün tenler hüzünlü anla.
Ama ben, seni bağrına basan...

Hayatın bize sundukları güzelliklerle dolu olabilir ama hırs, aç gözlülük insanların ruhunu zehirliyor.

Bolluk getiren makineleşme, neden bizi insan yoksulu kılıyor?

Edindiğimiz bilgiler, insanlarla aramıza, neden görünmez duvarlar örüyor?

Zekâmız genişliyor, genişledikçe çok fazla düşünüyor ama çok az hissediyoruz, gülüşlerimiz tutsak, samimiyetimiz azaldı. Asık suratlı, sabahına yorgun ve bitkin uyanan gözlerle yaşamı kucaklıyoruz.

Komşuluk ilişkileri neredeyse yok denecek kadar azaldı. Yardımlaşma, paylaşma ve dokunma duyguları sudan sebeplerle sığ sularda yüzüyor.

Kullandığımız teknolojik aletlere fazla anlamlar yüklüyoruz.

Online bir yalnızlıktayız ve teknolojinin sunduğu imkânlara kapılmış gidiyoruz. Seçici olmadan, bilgiyi sorgulamadan fikir sahibi oluyoruz.

Burada teknoloji kötü diye bir sonuç kesinlikle çıkmamalı.

Bizler birer makine değiliz, insanız.

Bu buluşların var oluş nedeni, doğaları gereği; evrensel kardeşliği oluşturmak ve sınırları ortadan kaldırmak için geliştirildi.

Ne olursa olsun makine kafalı, makine kalpli adamlar olmayalım.

İnsanlar; makineleri yapacak güce sahip olduğu gibi mutluluğu da koruyacak güce ve bu hayatı özgür, güzel kılacak algıya sahip olmalı.
Bu hayatı olanğanüstü bir maceraya çevirecek olan yine bizleriz.

İnsanca bir dünya için, evreni, doğayı korumak adına ihtiyacımız kadarını tüketelim. Herkese çalışma şansı vererek, gençlere gelecek, yaşlılara güvenlik sağlayacak bir dünya için mücadele edelim.
Yaşamın köhne alışkanlıklarına bağımlı olmak, sınırlara ve öğretilere boyun eğmek doğaya aykırıdır.

Doğal hayatı koruyarak, doğayı beton yığınına çevirmeden, ilimle, bilimle yol alalım.

Dünyayı özgürleştirmek için, ulusal sınırlar olmadan yaşayabilmek için, hırstan nefretten, kibirden, hoşgörüsüzlükten kendimizi arındırmak için, sağduyulu bir dünya için çalışalım.

Bilimin ve teknolojinin hayatımıza olumlu katkılar sunacağı ve mutluluk getireceği bir dünya için mücadele edelim.

#olcayKasımoğlu