İnsan kendini sabırla yontmalı.

Bir şeyler var hala içimizde diri tutmaya çalıştığımız

Alamayacakları ve dokunmayacakları bir şeyler...

 Geçmişe dair yaşanmış ne varsa geleceğe gölge etmemeli yoksa çıkmaz sokaklar çıkar hep karşına. Kendi kanatlarıyla uçmaya karar veren her insanın bir başarı projesi olmalı. Hayat nehir üzerine köprü kurmaya benzer. Akan her şeyden faydalanmakta, faydalanmamak ta bu projeyi hayatımıza nasıl konsantre ettiğimizle yakından ilgilidir.

Hayat her zaman eylemi ödüllendirir. Kartal resimlerine baktığımızda bir kanadında zeytin dalı diğerinde ok vardır ''Barışı severiz ama gerektiğinde savaşırız'' Hayatta barış içinde yaşamak için bile savaşı kazanacak kadar güçlü, inançlı olmalıyız. Yüreğimizle inanmalıyız. Başarı insana miras kalmaz. Çoğu insan buna inanmaz ama başarı herkese eşit mesafededir.

Her koşul kendi başarı öyküsünü yazar. Nefes alınan her yerde başarı çıkabilir. İnsan parası kadar zengindir ama kendisi kadar başarılıdır. Yaşadığımız talihsizlikleri, şansızlıkları, yanlışları başkalarına yükleyerek hayatta başarılı olamayız, içimizdeki bizi mutlu kılamayız. İçimizdeki biz, herkese yalan söyleyebilir ama kendine asla. Bunu yanında başarı her zaman mutluluk vermez ama mutsuzluğa yardım eder. Büyük başarı kalpten gelir, beynimizde büyür sonra hayatın içine akar. 

Hayattan değil, hayatımıza gem vuran zincirleri kırdığımız gün içimizdeki o insanı insanlaştıran, paylaştıran, çoğaltan özdeki değerli olma bilinciyle tanıştığımız gündür. Birde yaşanan hayal kırıklıklarını yorumlama şeklimiz çok önemlidir.İnsanlar başlarına kötü bir şey geldiğinde ben bunu hak etmedim derler..Bence hayat ,bu insanlarla aynı fikirde değildir.Hayat iyilerden çok güçlüleri sever.Güç doğada vardır.İyilik ve kötülük tamamen insan aklının ürünüdür.

Hayat insana vaatte bulunmaz.

İyi insan olmak araç değil amaçtır. İyi insan olmak başına kötü bir şey gelmeyeceği anlamına gelmez. İyi insan olmanın ödülü zaten iyi insan olmuş olmaktır. Başımıza gelen kötü sonuçlar için kötü insan olma şartı yok. Neden ben diye sorarken kendimize, iyiliğe güvenmek güzel ama ona dayandırmak akıllıca değildir. Başımıza gelenlerin ne olduğuyla değil, içimizde olanların ne olduğu ile ilgilidir. Önemli olan bakış açımızı ve hayatı kendimize borçlandıran inançlardan zihinlerimizi temizlemek. İnsan kendini en iyi eylemleriyle ele verir. Goethe'nin dediği gibi ''İnandığı gibi yaşamayan, yaşadığı gibi inanır''Hayatımızda ne olursa olsun ne yaşamış olursak olalım kendi ilkelerimiz, değer yargılarımız olsun.

Kafa karışıklığı tüm kötülüklerin anasıdır. İnsanı içten içe yer. Hayatla aramıza tel örgüler çeker. Bunu için zihnimizi düzenleyip, yargılarımızı periyodik olarak gözden geçirmek bize akıl yollarını açar. Ve kalbimiz, kalbimizde kirlenir onu da ışığa çıkarıp ara bir temiz hava aldırmak gerekir. Her fikre açık olalım ama kalbimize sadece seçtiklerimizi alalım. Hırslar, egolar kalbimizi katılaştırmasın, hiç bir şeyin bizim gül bahçemizi tarumar etmesine izin vermeyelim. Hep ebru tekneleri olsun. Canı cana çağıran sevgiyle buluşturan edeple yoğuran.Canlar cananı bulsun. Hiç-kimsenin gözünde acı gözyaşı olmasın.

Olcay Kasımoğlu

Fotoğraf / Martin Martin Rak Photography