Çocuk kalacağım

İnsan "Elalem ne der?" diye yaşamaya başlayınca, kendisi olmaktan vazgeçer..!

Arınmamışsa insan geçmişinden, sancılı rüyalar görür, kavgalar eder durur boşu boşuna,
Tutkular içinde kemirir durur yüreği boşu boşuna...

Yaşam, insanın ancak dünyanın verdiklerinin üstünde ve ötesinde bir şey yaratınca hak kazandığı bir ödül olarak kabul edilebilir.

Hayatın ne olduğunu görmek için, önce içimizdeki kargaşadan sıyrılmak gerekiyor.

İnsan kendi dar sınırlarından çıkıp daha zengin bir yaşam deneyimine ulaştıkça bakış açısı da değişiyor.
Duymak, görmek yetmez bazen;
Yeni bir güne
Yeni bir hayata tohumlanarak
Yeniden anlamalı yeniden dinlemeliyiz
Binlerce kök salarak kavramalıyız hayatı yeniden...

Marcela Galeano, da bize rüzgarın diliyle sesleniyor ''Rüzgar, içimde ıslık çalıyor. Hiçbir şeyin hiç kimsenin efendisi değilim, kendi inançlarımın bile.
Rüzgara karşı duran, rüzgarın çarptığı şu yüzüm ben yalnızca: yüzüme çarpan rüzgar da benim...''

hiç ummadığın yerlerden,

 güneyden kuzeyden

esen rüzgarların incinmedik yerinden

 gün geceye karışırken, gece sabaha inerken

güneşe dokun, uyandır uykusundan

 ister sarı sıcağından

 ister güngörmüş maviler içinden

 süzülüp gelirim

yeter ki

 yüreğinde ki yerimi hep sıcak tut

sevdikçe seni

hep çocuk kalacağım....

Olcay Kasımoğlu